Ελπίζω οι ιστορικοί του μέλλοντος να βρουν ενδιαφέροντα στοιχεία για να περιγράψουν την κοινωνική συμπεριφορά των ανθρώπων κατά το πρώτο τέταρτο του τρέχοντος αιώνα και να μη μείνουν στην παγκόσμια ιστορία είτε η κατεστημένη, είτε η ανερχόμενη γενιά αυτής της περιόδου, ιδίως στις αναπτυγμένες και υπερκαταναλωτικές κοινωνίες της Δύσης, ως η γενιά του κ…χαρτου.
Τον περασμένο Μάρτιο, όταν το πρώτο κύμα της πανδημίας θέριζε την Ευρώπη και όχι μόνον, είδαμε να καταγράφονται, από διεθνή μέσα ενημέρωσης, σκηνές πανικού και αλλοφροσύνης, με ανθρώπους να έρχονται στα χέρια, μπροστά στα ράφια υπεραγορών, προκειμένου να εξασφαλίσουν την αποθήκευση ορισμένων καταναλωτικών αγαθών, λες και επρόκειτο να κλειστούν, για άγνωστο χρόνο, σε πυρηνικά καταφύγια, ενόψει επερχόμενης ολικής καταστροφής. Το κωμικό στοιχείο της υπόθεσης ήταν ότι στην κορυφή της ζήτησης δεν βρέθηκαν, όπως σε άλλες εποχές πολέμων, λοιμών και λιμών, το αλεύρι, το αλάτι, η ζάχαρη, οι κονσέρβες, το γάλα των παιδιών, αλλά τα χαρτιά υγείας.
Τώρα, καθώς φουντώνει όλο και επί το αγριότερο το δεύτερο κύμα της πανδημίας, έχουμε την έναρξη επανάληψης τέτοιων φαινομένων. Είναι ιδιαιτέρως εύγλωττα τα στοιχεία, που μας έρχονται από τη Γερμανία: «Με τη συνεχή άνοδο κρουσμάτων την περίοδο 12 – 17 Οκτωβρίου, οι πωλήσεις του χαρτιού υγείας στη Γερμανία σχεδόν διπλασιάστηκαν (+89,9%) σε σχέση με αντίστοιχες περιόδους πριν από την πανδημία. Το επιβεβαιώνουν στοιχεία της Γερμανικής Στατιστικής Υπηρεσίας, που δόθηκαν στη δημοσιότητα προχθές Πέμπτη» (πηγή Ντόιτσε Βέλε).
Οπως αντιλαμβάνεστε, εκείνοι, που διαγκωνίζονται ποιος θα μπορέσει να εξασφαλίσει περισσότερα κ…χαρτα, έχουν χ…… και την Ανατολική Μεσόγειο και την Αρμενία και το τελευταίο που τους ενδιαφέρει είναι να λειτουργήσουν ως πολίτες, ου μόνον της Γερμανίας, αλλά και γενικότερα της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Να ασκήσουν, δηλαδή, πιέσεις στην πολιτική ηγεσία τους, ώστε να πάψει επιτέλους να στρουθοκαμηλίζει, ενώπιον του κινδύνου, από τις επεκτατικές βλέψεις και τις αυτοκρατορικές ονειρώξεις του Ταγίπ Ερντογάν.
Οταν οι πολίτες συμπεριφέρονται μόνο ως καταναλωτές, όταν δεν είναι διατεθειμένοι να δουν πέρα από τα επιούσια κ…χαρτα, οι πολιτικές ηγεσίες έχουν λυμένα τα χέρια τους να επιλέγουν την πολιτική του αμοραλισμού. Να κλείνουν τα μάτια στην κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς δικαίου και να συνεχίζουν να λειτουργούν ως πωλητές όπλων και λοιπών εξοπλισμών στους νταήδες της οικουμένης.
Και μη χειρότερα να λέμε.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
