Τα παιδιά και οι …Ρομά της πολιτικής

τα-παιδιά-και-οι-ρομά-της-πολιτικής-845685

Σε όλες τις πολιτισμένες δημοκρατικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής, η εκμετάλλευση της παιδικής εργασίας θεωρείται έγκλημα και είναι. Βάρβαρο έγκλημα, το οποίο συμβαίνει να το έχω βιώσει, από την τρυφερή ηλικία των πεντέμισι ετών ώς τα δεκατέσσερα, όπως και χιλιάδες άλλα παιδιά της δικής μου γενιάς, στην εποχή της «Ψωροκώσταινας».

Υποτίθεται ότι τώρα πια το φαινόμενο σχεδόν έχει εκλείψει και απαντάται σπανίως, μόνο σε περιπτώσεις κάποιων Ρομά, είτε ημεδαπών, είτε …εισαγόμενων, εκ Ρουμανίας και Βουλγαρίας, που εξωθούν τα μικρά παιδιά τους στην επαιτεία. Πότε στα φανάρια και πότε στα μέσα αστικών συγκοινωνιών, που τα υποχρεώνουν να περιφέρονται, και τον καιρό της πανδημίας, ακόμη και σε προχωρημένες νυχτερινές ώρες, στα στέκια εστίασης και ψυχαγωγίας, άλλοτε ως μικροπωλητές λουλουδιών και άλλοτε ως μουσικοί με ακορντεόν ή άλλο μουσικό όργανο.

Δυστυχώς, η περίπτωση των Ρομά δεν είναι η μοναδική, που καταγράφεται εκμετάλλευση των παιδιών από τους ενήλικες. Εχουμε και την ιδιαιτερότητα να γίνεται συστηματική εκμετάλλευση της εφηβικής κυρίως ανησυχίας και επαναστατικότητας από κάποια αναπροσδιοριζόμενα ως «προοδευτικά» πολιτικά κόμματα, που επενδύουν στις παιδικές κινητοποιήσεις, προκειμένου να πλήξουν την εκάστοτε κυβέρνηση.

Υπάρχει βεβαίως πρόσφορο έδαφος, διότι, πέρα από τις ρητορείες, η Παιδεία ουδέποτε υπήρξε πρώτη προτεραιότητα, στον βαθμό που είναι αναγκαίο για κάθε κοινωνία, για τις εξουσίες μας, είτε ήταν πράσινες, γαλάζιες, είτε …ροζέ. Υπήρξε μόνο χώρος ατελείωτων πειραματισμών. Ενα απέραντο «κεφάλι του Κασίδη», επί του οποίου οι εκάστοτε κυβερνώντες, ιδίως δε οι υπουργοί Παιδείας, επιχειρούν να εξασκηθούν στην κομμωτική.

Καμία διάθεση να μονολογήσω, είτε για τη σημερινή κυβέρνηση συνολικώς, είτε για την τωρινή υπουργό Παιδείας, ειδικώς, ότι τα κάνουν όλα καλά και άγια στον χώρο της εκπαίδευσης. Η …παράδοση των πειραματισμών και του ράβε ξήλωνε συνεχίζεται και σήμερα και θα συνεχίζεται στο διηνεκές, όσο δεν αντιλαμβάνεται, το σύνολο του πολιτικού κόσμου, ότι το σήμερα και το αύριο της εκπαίδευσης συνιστά ύψιστο εθνικό θέμα, τόσον ώστε να επιβάλλει την ανάγκη της όσο γίνεται ευρύτερης συνεννόησης και συναίνεσης.

Αιτίες για διαμαρτυρίες υπάρχουν άφθονες. Το φαινόμενο, όμως, των άγονων παραλυτικών καταλήψεων στα σχολεία δεν θα είχε αυτή την έκταση, αν κάποιοι πολιτικοί φορείς δεν φέρονταν σαν Ρομά γονείς – αφεντικά, που βάζουν μπροστά τα παιδάκια, για να εισπράξουν πολιτικά κέρδη.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

[email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου