Οφειλόμενη απάντηση σε δεκαέξι αναγνώστριες και αναγνώστες, που σχολιάζουν με τα e – mail τους την κριτική μου απέναντι στη στάση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, τόσο για το θέμα της Αγίας Σοφίας, όσο και για τις συνεχείς προκλήσεις της Αγκυρας, με την παράνομη δραστηριότητα των ερευνητικών σκαφών της, αλλά και την εξίσου παράνομη συμφωνία με τον τουρκογενή πρωθυπουργό του ενός τρίτου της Λιβύης.
Οχι, κυρίες και κύριοι. Δεν είμαι αντιευρωπαϊστής. Το άκρως αντίθετο μάλιστα. Είμαι οπαδός της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Ονειρεύομαι μία Ευρώπη ενιαία και ισχυρότερη, με αληθώς ομοσπονδιακή λειτουργία και με κοινή άμυνα, αληθώς κοινή εξωτερική πολιτική και κοινούς πυλώνες αναπτυξιακής πολιτικής, με έλεγχο των δημοσίων οικονομικών, κοινωνική πολιτική για τους πολλούς και ανυποχώρητη προστασία του περιβάλλοντος και της κοινής ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς.
Εφόσον, όμως, με επικρίνετε ως αντιευρωπαϊστή, πείτε μου, παρακαλώ, αν είναι επίσης …αντιευρωπαϊκή η κριτική, που ασκούν δύο από τις ισχυρότερες γερμανικές εφημερίδες, χαρακτηριστικά αποσπάσματα των οποίων παραθέτω:
*** Handelsblatt: «Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας είναι και ένα μάθημα για την Ευρώπη και αυτό το μάθημα είναι εν μέρει δίκαιο. Διότι στις Βρυξέλλες δεν υπάρχει εδώ και καιρό καμία κοινή γραμμή για τα καμώματα του Ερντογάν. Ο αρχηγός της τουρκικής κυβέρνησης επιβάλλει την ατζέντα του στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Η αλλαγή στην Αγία Σοφία δεν είναι παρά μία επίδειξη ισχύος. Ενα σαφές πλάνο θα βοηθούσε όμως και τις δύο πλευρές και το σχέδιο αυτό θα πρέπει να αναγνωρίζει την πραγματικότητα και αυτή είναι πως η ΕΕ δεν έχει θέση για έναν υποχθόνιο. Οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Τουρκία θα πρέπει να διακοπούν».
*** Süddeutsche Zeitung: «Η ΕΕ είναι πολύ αδύναμη για να δώσει απαντήσεις σε επιθέσεις, που πλήττουν τις αξίες της και το σύστημα δικαίου της. Ετσι ο χαρακτήρας της δέχεται όλο και μεγαλύτερα πλήγματα, η αξιοπιστία της φθείρεται και η ικανότητά της για πράξεις αποδυναμώνεται. Πού είναι η αλληλεγγύη της με τους Βρετανούς στις διαμαρτυρίες τους για το Χονγκ Κονγκ; Πού είναι η αλληλεγγύη της με την Ελλάδα στη διένεξη με την Τουρκία;».
Αν δεν βλέπουμε κατάματα την αλήθεια, αν δεν ασκούμε, όλοι οι πολίτες της Ενωσης, σωστή κριτική γι’ αυτή την «αδυναμία», ώστε να πιέσουμε τις ηγεσίες να αλλάξουν στάση, τότε λειτουργούμε, στην πραγματικότητα, ως «αντιευρωπαϊστές».
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
