Οι μαρξιστές οικονομολόγοι «παλιάς κοπής», στον μεσοπόλεμο, έβλεπαν ως μοναδική προοπτική σωτηρίας της «Ψωροκώσταινας» την ανάπτυξη βαριάς βιομηχανίας. Σε μεγάλο βαθμό, την ίδια λογική ακολουθούσαν και οι αστικές μεταπολεμικές κυβερνήσεις, τουλάχιστον ώς τη μεταπολίτευση. Στήριζαν τις ελπίδες τους σε μεγάλες βιομηχανικές μονάδες, χαλυβουργίες, ναυπηγεία, ορυχεία και διυλιστήρια, από κοντά οι υφαντουργίες, υποδηματοποιίες, καπνοβιομηχανίες.
Τώρα, ουσιαστικώς, επιζούν μόνον τα διυλιστήρια. Τα περισσότερα εργοστάσια, που λειτουργούσαν στον ιστό μεγάλων αστικών κέντρων, είτε ρημάζουν, είτε έχουν μετατραπεί σε …χώρους πολιτισμού, ακόμη και σε …σκυλάδικα. Μας έμεινε ως «εθνική βιομηχανία» μόνον ο τουρισμός, που δοκιμάζεται σκληρά τούτο το θέρος της πανδημίας.
Ακριβώς μέσα στην πανδημία και για την ορθότερη διαχώριση των κρουσμάτων ανάβει φωτάκι, που δείχνει ποιος πρέπει να είναι ο δρόμος μας προς την ανάπτυξη, ποια μπορεί να είναι η νέα «εθνική βιομηχανία» μας. Η αξιοποίηση των ελληνικών μυαλών στον τομέα της πληροφορικής και της ψηφιακής τεχνολογίας.
Σε ρεπορτάζ της ιστοσελίδας Protagon τίθεται το ερώτημα πού οφείλεται το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία του τόπου παραμένει ψύχραιμη, παρά την καταγραφόμενη αυξητική ροή νέων κρουσμάτων, υπό την επιβαρυντική περίπτωση του ανοίγματος των συνόρων και της εισόδου χιλιάδων επισκεπτών. Αντιγράφω:
«Καθοριστικός παράγων είναι το περίφημο PLF (Passenger Locator Form). Είναι το έγγραφο, που καλούνται να συμπληρώνουν οι επισκέπτες της χώρας 48 ώρες πριν την άφιξή τους, παίρνοντας το γνωστό barcode. Οι αρχές βλέπουν την περιοχή προέλευσης και το αεροδρόμιο αφετηρίας του επιβάτη, αλλά και το πρόσφατο ταξιδιωτικό ιστορικό του. Διαμορφώνεται, έτσι, ένα προφίλ του μελλοντικού επισκέπτη της χώρας. Το σύστημα, που έχει αναπτυχθεί, διαθέτει και αρκετά στοιχεία τεχνητής νοημοσύνης, ώστε τα στοιχεία που «μπαίνουν» να μετατρέπονται σε μαθηματικό μοντέλο, που επιτρέπει στις αρχές να αποφασίζουν ποιον επιβάτη θα τεστάρουν από ποια πτήση. Κάπως έτσι, περνάμε στους απολύτως στοχευμένους ελέγχους και μένουν στην άκρη οι τυχαίοι έλεγχοι, που ενέχουν υψηλό βαθμό ρίσκου. Αυτό το νέο εργαλείο, που αναπτύχθηκε στην Ελλάδα και έχει προκαλέσει ενδιαφέρον και από το εξωτερικό, είναι που επιτρέπει στον πρωθυπουργό και τους ιθύνοντες να παραμένουν ψύχραιμοι ενόψει των επόμενων εβδομάδων».
Μπορείτε κ. πρόεδρε να ενθαρρύνετε τέτοια ελληνικά μυαλά, δημιουργώντας εθνικό πλαίσιο ενίσχυσης των ερευνών στον τομέα της ψηφιακής τεχνολογίας; Αυτή είναι η καλύτερη ελπίδα μας.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
