Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την παιδεία

ενα-φάντασμα-πλανιέται-πάνω-από-την-πα-46002

Του Γ.Π. Μασσαβέτα

Δεν πρόλαβαν να ανοίξουν τα σχολεία και να που ξεπετάγονται οι απεργίες, που κηρύσσουν συχνά -πυκνά εκπαιδευτικοί, ανήκοντες, στη συντριπτική πλειονότητά τους, σε διάφορες παραλλαγές της μαρξιστικής ιδεολογίας, από κόκκινες, έως μαυροκόκκινες και άλλες ροζέ, όπως του ΣΥΡΙΖΑ. Μια λοιπόν και μιλάμε για «ορθόδοξους» και αιρετικούς μαρξιστές, αυτό που πρωτίστως δίνει το έναυσμα για αυτές τις απεργίες μού θυμίζει την εισαγωγική φράση από το «κομμουνιστικό μανιφέστο» των Μαρξ και Ενγκελς: «Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ευρώπη, το φάντασμα του κομμουνισμού».

Στην περίπτωσή μας το φάντασμα πλανιέται μόνο πάνω από την Ελλάδα και το όνομά του είναι αξιολόγηση. Απλώς, το κύριο πιάτο «γαρνίρεται» με διάφορα άλλα αιτήματα, ώστε να είναι εφικτό να ξεσηκώνει και μαθητές και φοιτητές, που χρησιμοποιούνται σαν αθύρματα και να μην ομολογείται τόσο ανοιχτά ότι εκείνο που τους «καίει» δεν είναι τίποτε άλλο από τον φόβο της αξιολόγησης.

Αν διερωτάσθε γιατί επιμένω, μονομανώς, να επανέρχομαι στο θέμα της αξιολόγησης των εκπαιδευτικών, θα σας πως πολύ απλά ότι στα μαθητικά μου χρόνια γνώρισα δασκάλους και καθηγητές με υψηλή συναίσθηση ευθύνης, αλλά δεν ήταν το στοιχείο που κυριαρχούσε. Αντιθέτως, γνώρισα πολλούς ανάξιους να φέρουν τον τίτλο του παιδαγωγού και κάποιους από αυτούς τους πλήρωσα πολύ ακριβά στη ζωή μου.

Από έναν τέτοιο «δάσκαλο», έναν οινόφλυγα διευθυντή δημοτικού σχολείου, όπως έχω γράψει στο βιβλίο μου «Γυναικείες Ιστορίες», …καταδικάσθηκα να μείνω στην ίδια τάξη, στην πρώτη δημοτικού, επειδή με είχε ακούσει να τραγουδώ, στον δρόμο, αυτοσχέδιο σατιρικό τραγουδάκι και κατακεραύνωσε τη Μάνα, που πήγε να πάρει το ενδεικτικό προαγωγής, αποφαινόμενος:

«Δεν θα σας δώσω ενδεικτικό κυρά μου. Αυτό δεν είναι παιδί, είναι χαλασμός Κυρίου. Να το μαζέψετε. Να μείνει τώρα στην ίδια τάξη, μπας και συμμορφωθεί».Τόλμησε να ρωτήσει τι έφταιξε, αφού η δασκάλα μου της είχε πει ότι τα έπαιρνα τα γράμματα. Οταν της απάντησε ξερά «τα παίρνει και τα παραπαίρνει, αλλά τα παίρνει ανάποδα, τα χρησιμοποιεί για αλητείες, για αυτό πρέπει να του κοντύνετε τη γλώσσα», δεν ξαναρώτησε τίποτα.

Ποιος τολμούσε να αμφισβητήσει την απόλυτη αυθεντία;

Θα επιμένω, λοιπόν, όσο ζω, να μάχομαι υπέρ της αξιολόγησης όλων όσοι πληρώνονται από τους πολίτες. Πρωτίστως δε των εκπαιδευτικών. Των υπευθύνων για τα θεμέλια της κοινωνίας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου