Καλώς πράττετε κ. πρόεδρε και φέρνετε το θέμα της μεθοδικώς εντεινόμενης τουρκικής προκλητικότητας στο Συμβούλιο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αρκεί να μην έχετε αυταπάτες, ως προς το τι μπορούμε να προσδοκούμε, ως απάντηση στο ελληνικό διάβημα, από το κορυφαίο ευρωπαϊκό όργανο. Ασφαλώς γνωρίζετε ότι, πέραν κάποιας «συμπαθητικής» για μας και έστω αποδοκιμαστικής για την Τουρκία αναφοράς, στην τελική ανακοίνωση δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτε περισσότερο.
Το παιχνίδι παίζεται με άλλους πρωταγωνιστές, εκτός Ε.Ε. Παίζεται στο τρίγωνο Ρωσία – Τουρκία -Λιβύη. Με την Ευρώπη να μην είναι σε θέση να βάλει αποφασιστικώς τη σφραγίδα της στις εξελίξεις.
Το καθεστώς της Αγκυρας έχει αποθρασυνθεί από τότε που πέτυχε την περίφημη συμφωνία με τον φιλότουρκο ισλαμιστή πρωθυπουργό της κυβέρνησης της Τρίπολης. Πάνω στην παράνομη, κατά το διεθνές δίκαιο, συμφωνία, πατά για να ασκήσει «δικαιώματα ερευνών» νοτίως της Κρήτης και του Καστελόριζου. Χωρίς να πτοείται από το γεγονός ότι πολλές ευρωπαϊκές χώρες έχουν χαρακτηρίσει τη συμφωνία ως απαράδεκτη και παράνομη.
Το θράσος έχει καταστεί ακόμη προκλητικότερο από τη στιγμή που, όπως όλα δείχνουν, ο «σουλτάνος» της Αγκυρας έχει εξασφαλίσει τη συμφωνία του «τσάρου» της Μόσχας. Συμφωνία για το μοίρασμα των σφαιρών επιρροής, αλλά και της εκμετάλλευσης των φυσικών πόρων της Λιβύης. Με την Ε.Ε. να περιορίζεται στον ρόλο του …καλοπροαίρετου διαιτητή που πασκίζει να επιτύχει μια σταθερή εκεχειρία μεταξύ των αντιμαχομένων εξουσιών της Ανατολικής και της Δυτικής Λιβύης, του Χαφτάρ και του Σαράτζ.
Μας περιμένει λοιπόν ένα πολύ δύσκολο καλοκαίρι, με όλες τις πιθανότητες ανοιχτές. Ακόμη και του θερμού επεισοδίου μεταξύ δυο, υποτίθεται, συμμάχων χωρών. Αν πράγματι ένα τουρκικό γεωτρύπανο «καρφωθεί» επί της ελληνικής υφαλοκρηπίδας, νοτίως της Κρήτης, οι επιλογές είναι περιορισμένες. Ή το χτυπάμε και μπαίνουμε σε πόλεμο με την Τουρκία ή το …καταπίνουμε και εκχωρούμε κυριαρχικά δικαιώματά μας, οπότε αντί του εξωτερικού πολέμου οδηγούμαστε σε μια ήττα που θα φέρει νέο εθνικό διχασμό, διότι ούτε η δική σας, ούτε καμιά άλλη κυβέρνηση θα μπορεί να σταθεί μετά από μια τέτοια εξέλιξη.
Μήπως, αντί να περιμένουμε τα ευχολόγια των εταίρων μας, είναι πρακτικώς χρησιμότερο να προσφύγουμε προληπτικώς στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, ζητώντας σαφή απόφαση για τα δικαιώματα υφαλοκρηπίδας των νησιών όλου του κόσμου;
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
