Επιτέλους. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, με την πρόταση που διατυπώθηκε διά στόματος της πρόεδρου της, Ούρσουλα Φον Ντερ Λάιεν, δείχνει να έχει βρει τον δρόμο για κοινή αντιμετώπιση των οικονομικών συνεπειών της πανδημίας. Σχεδόν κοντά στη γραμμή, που χάραξε η συμφωνία Μέρκελ – Μακρόν. Πέρα από τους πανηγυρισμούς, όμως, στους οποίους ευλόγως μετέχει και η ελληνική κυβέρνηση, για το πακετάκι των 42 δισεκατομμυρίων που μας αναλογεί, αξίζει να σταθούμε σε κάποιον προβληματισμό.
Πρωτίστως πρέπει να σημειώσουμε ότι πρόκειται για πρόταση της Κομισιόν, που δεν είναι ακόμη απόφαση, η οποία, κατά τα κρατούντα στην Ε.Ε., μπορεί να γίνει πράξη μόνον εφόσον υπάρξει απόλυτη ομοφωνία. Οπως σημειώνει το διεθνές οικονομικό πρακτορείο Bloomberg, «ο δρόμος μέχρι την επικύρωση του σχεδίου της Κομισιόν παραμένει στρωμένος με αγκάθια, ειδικά λόγω των αντιδράσεων Αυστρίας, Ολλανδίας, Σουηδίας και Δανίας, που προτιμούν τη χορήγηση δανείων, αντί επιχορηγήσεων στους πληγέντες, φοβούμενες τυχόν διασπάθιση των χρημάτων».
Πέρα, όμως, από τα πιθανά διαδικαστικά εμπόδια, που ενδεχομένως να οδηγήσουν σε ψαλίδισμα της πρότασης για το Ταμείο Ανάκαμψης των 750 δισ. ευρώ, τίθεται το ερώτημα αν η πρόταση είναι πράγματι τόσο γενναία και τολμηρή, όπως παρουσιάζεται. Για να κρίνουμε, αντικειμενικώς, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ένα δεδομένο, συγκριτικώς με ένα άλλο:
*** Στην περίπτωση της Ευρωπαϊκής Ενωσης έχουμε μια πρόταση για 750 δισ., που προορίζονται να σώσουν τις οικονομίες 27 χωρών. Το ποσό αντιστοιχεί σε 825 δισεκατομμύρια δολάρια. Ο λόγος για τον οποίο το «μεταφράζω» σε δολάρια, σχετίζεται με αυτό που θα διαβάσετε στην επόμενη παράγραφο.
*** Για τη διάσωση της οικονομίας μιας μόνο χώρας, της Ιαπωνίας, η κυβέρνησή της ενέκρινε χθες το δικό της πρόγραμμα, το οποίο ανέρχεται σε 1,1 τρισεκατομμύριο δολάρια (117 τρισ. γιεν).
Οι συγκρίσεις αποδεικνύουν ότι, δυστυχώς, είναι πολλοί εκείνοι, οι οποίοι, στους κόλπους της Ενωσης, δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη το μέγεθος της καταστροφής, που έχουν υποστεί οι περισσότερες χώρες της, ενώ παραμένουν ….αλλεργικοί απέναντι στην ιδέα της πλήρους αλληλεγγύης μεταξύ όλων των κρατών μελών και προτιμούν να δίνουν δάνεια με μνημονιακούς όρους.
Εχουμε πολύ δρόμο και αρκετά τραχύ, ακόμη, ώς την πραγματική Ενωση της Ευρώπης, η οποία προϋποθέτει και την …ψυχική Ενωση και συναντίληψη.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
