Ξέρουμε τι θέλουμε; Φοβάμαι πως όχι. Δείτε την υπόθεση της αιολικής ενέργειας. Από τη μια όλοι εύχονται να περιορισθεί η εξάρτησή μας από τον λιγνίτη και το εισαγόμενο πετρέλαιο, η καύση των οποίων επιβαρύνει υπερμέτρως το περιβάλλον, με σοβαρότατες επιπτώσεις στη δημόσια υγεία. Ολοι εύχονται να αυξηθεί η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές. Από την άλλη, όταν πρόκειται για συγκεκριμένο έργο, που γίνεται στη γειτονιά μας, «γυρίζουμε τον κόσμο ανάποδα» για να πετύχουμε τη ματαίωσή του.
Δείτε τι συμβαίνει στην Τήνο. Κάτοικοι του νησιού, με επικεφαλής τοπικούς παράγοντες, δημοτικούς και περιφερειακούς πολιτευτές, κάνουν ό,τι μπορούν για να εμποδίσουν τη δημιουργία αιολικού πάρκου. Δεν είναι οι μόνοι. Ανάλογες κινητοποιήσεις έχουν καταγραφεί σχεδόν σε όλες τις περιπτώσεις εγκατάστασης αιολικών πάρκων σε νησιά με αυξημένη τουριστική κίνηση και με ιδιαιτέρως αισθητή άνθηση της γης. Οχι για να προστατευθούν καλλιέργειες, αλλά για να μην υποβαθμισθούν «φιλέτα», που προορίζονται για πώληση σε επενδυτές ακινήτων. Σαν τον αείμνηστο, αλλοτινό διευθυντή της Ελευθεροτυπίας, για παράδειγμα, που έχτισε βίλα με πισίνα και …ελικοδρόμιο σε γραφικό χωριό της Τήνου, χωρίς οι «οικολόγοι» και «περιαυτολόγοι» του νησιού να ενοχλούνται από την αλλοίωση του «παραδοσιακού τηνιακού αρχιτεκτονικού τοπίου».
Η κατασκευή του συγκεκριμένου αιολικού πάρκου έχει καθυστερήσει δεκαέξι χρόνια, διότι όσοι αντιδρούν αξιοποίησαν όλες τις δικονομικές δυνατότητες, που είχαν στη διάθεσή τους. Προσέφυγαν ώς τον ανώτατο βαθμό της ακυρωτικής δικαιοσύνης. Τώρα, που το ΣτΕ έδωσε το «πράσινο φως» για να προχωρήσει το έργο, καταφεύγουν στην …αυτοδικία.
Ολα αυτά γίνονται ακριβώς έναν μήνα μετά από σημαδιακό επίτευγμα. Στις αρχές Απριλίου η Ελλάδα κατάφερε να καλύψει το ένα τρίτο των ενεργειακών αναγκών της από την αιολική ενέργεια. Εχουμε, λόγω φυσικού περιβάλλοντος, με τους ισχυρούς ανέμους στο Αιγαίο και αλλού, τη δυνατότητα να ξεπεράσουμε ακόμη και τους Δανούς, οι οποίοι καλύπτουν το 47% των αναγκών τους από τις ανεμογεννήτριες.
Οχι, δεν πρέπει να στήνονται αιολικά πάρκα εκεί που απειλείται η πανίδα. Να μην εμποδίζεται η διέλευση των αποδημητικών πτηνών. Δεν μπορεί, όμως, το κριτήριο να είναι ο κίνδυνος να χάσει κάτι από την υπεραξία του το οικόπεδο, που έχουμε για πούλημα.
Είναι ανάγκη να μάθουμε να ιεραρχούμε τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
