Βγήκε η Αλκηστις Πρωτοψάλτη, μαζί με πέντε μουσικούς, πάνω σε μια «πλατφόρμα» φορτηγού, να γλυκάνει τις μέρες της καραντίνας των πολιτών της Αθήνας, τραγουδώντας επί τρεις ώρες σε διάφορες γειτονιές. Αλλά έκανε το μέγα έγκλημα. Πέρασε και από την Ηρώδου Αττικού. Οπου, δίπλα-δίπλα και «καρσί-καρσί», είναι το Προεδρικό Μέγαρο και το Μέγαρο Μαξίμου. Οπότε βγήκε και ο Κυριάκος Μητσοτάκης να χειροκροτήσει το μουσικό σύνολο. (Μαζί με αρκετούς συνεργάτες του οι όποιοι, όπως φάνηκε από τις εικόνες, απαραδέκτως, κάθε άλλο παρά τηρούσαν τα μέτρα).
Οπουδήποτε αλλού συνέβαινε αυτό το γεγονός, με την 62χρονη , πλην γεμάτη με νεανικό σφρίγος, τραγουδίστρια, να έχει προσφερθεί αφιλοκερδώς, όπως και όλοι οι συνεργάτες της, θα αποσπούσε το χειροκρότημα και μόνο. Εδώ, απέναντι στο χειροκρότημα των πολλών, είχαμε την χολή, το δηλητήριο των ολίγων. Ξεκινώντας από τον χολερικό Κραουνάκη και περνώντας στους αιώνιους «πονηρούς» και εξυπνάκηδες, ιδίως δε χυδαίους, των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Η πανδημία του κορονοϊού, ελπίζω ότι, κάποια στιγμή θα περάσει. Οπως έχουν περάσει, ανά τους αιώνες, τόσες και τόσες επιδημίες και πανδημίες. Αυτή η ενδημούσα εθνική τοξικότητα όμως, που δηλητηριάζει μονίμως το δημόσιο βίο μας -αλλά, συχνάκις, και τον ιδιωτικό- με κύρια γνωρίσματα την «πονηριά» και την χυδαιότητα, δεν αισιοδοξώ ότι θα μας απαλλάξει της παρουσίας της. Διότι, κυρίως, δεν την αντιμετωπίζουμε όπως πρέπει. Δεν στεκόμαστε, πολλοί από εμάς, απέναντι στους «πονηρούς» και τους χυδαίους, με την αυστηρότητα και την αποφασιστικότητα που επιβάλλεται.
Τέτοιες συμπεριφορές πρέπει να μας βρίσκουν, απέναντι τους, αμείλικτους. Οχι σιωπηλούς. Ολους τους πολίτες. Αλλά πρωτίστως τους ηγέτες της κοινωνίας. Τους πολιτικούς, τους επιστήμονες, τους πνευματικούς ανθρώπους. Διότι η επίδειξη ανοχής δια της αδιαφορίας, αποθρασύνει αυτά τα τοξικά άτομα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η περίπτωση αυτού του πολιτικού στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ στην Αχαΐα. Επρεπε να υπερβεί και τα έσχατα όρια χυδαιότητας, ταυτίζοντας τον Μητσοτάκη, τον Τσιόδρα, τον Χαρδαλιά με τα …γεννητικά του όργανα, για να πάρει επιτέλους η ηγεσία του κόμματος αυτού, την απόφαση να τον διαγράψει. Ενώ είχαν δείγματα της χυδαιότητας του, λίαν ενωρίς. Εκδηλουμένης ακόμη και εναντίον «συντρόφων» του. Αλλά αντί να τον απομονώσουν, τον …επιβράβευσαν, προσφέροντας του θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος.
Για τον ιό τηρούμε αποστάσεις μέτρων, Για την κοινωνική «χολέρα», …χιλιόμετρα.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
