Στο una faccia una razza, συν …non altra pasta

στο-una-faccia-una-razza-συν-non-altra-pasta-165569

Του Γ.Π. Μασσαβέτα

Ομολογώ ότι βούρκωσα, παρακολουθώντας στο διαδίκτυο ολιγόλεπτο μαγνητοσκοπημένο στιγμιότυπο. Ηταν από πολυκατοικία στο Σαλέρνο, πρωτεύουσα της ιταλικής Καμπανίας, με τους ανθρώπους, που ζουν εκεί, 150.000 ψυχές, κάτι παραπάνω από όσους ζουν στη δική μας Λάρισα, να είναι καταδικασμένοι, επί ημέρες, σε καθεστώς καραντίνας, χωρίς να βγαίνουν ασκόπως από τα σπίτια τους, χωρίς κοινωνικές επαφές, καταναλωτικές επιδόσεις και εξωσπιτική ψυχαγωγία. Οπως συμβαίνει, άλλωστε, σε ολόκληρη την Ιταλία.

Το βίντεο κατέγραφε τη συναισθηματική αντίδραση των ανθρώπων. Είχαν βγει όλοι στα παράθυρα και τους εξώστες και τραγουδούσαν ομοθυμαδόν αγαπημένο τους τραγούδι, για να στείλουν διπλό μήνυμα. «Είμαστε εδώ και αντέχουμε. Επίσης, είμαστε εδώ, επειδή κατανοούμε ότι πρέπει να αυτοπεριοριστούμε για να μπορούμε να προστατεύουμε εαυτούς και αλλήλους. Γι’ αυτό και πειθαρχούμε στις εντολές και τις οδηγίες των υγειονομικών αρχών, όσο και αν μπορεί να φαίνονται δυσάρεστες».

Λέμε συνήθως ότι εμείς και οι Ιταλοί είμαστε ούνα φάτσα, ούνα ράτσα. Απομένει, σε τούτες τις τόσο δύσκολες ώρες, να αποδείξουμε με τη συμπεριφορά μας ότι δεν είμαστε και άλλη πάστα. Οτι δεν υποτιμούμε τον κίνδυνο, που μας απειλεί. Δεν κάνουμε του κεφαλιού μας. Οτι δεν ακούμε …βερεσέ αυτά που μας λένε οι επιστήμονες και η πολιτική μας ηγεσία.

Σε όποιον, ενδεχομένως, έχει να αντιτείνει ότι εδώ δεν χρειάζεται να αντιμετωπίζουμε τόσους περιορισμούς, επειδή δεν έχουμε καταγεγραμμένο παρά μόνο ένα θανατηφόρο κρούσμα, η απάντηση είναι αυτονόητη και πρέπει να του τη δίνουμε όλοι μαζί οι υπόλοιποι, εν χορώ: Δεν πρέπει να περιμένουμε να φθάσουμε σε επίπεδα θνητότητας αλά ιταλικά, για να κατανοήσουμε ότι κινδυνεύουμε και να λάβουμε τα μέτρα μας. Δεν παίζουμε με αυτόν τον κίνδυνο. Οτι προνοούμε, αντί να περιμένουμε τη σειρά μας να θρηνήσουμε εκατόμβες νεκρών, όπως οι γείτονές μας.

Ενίοτε, χρειάζεται το αίσθημα ατομικής ευθύνης ενός εκάστου να μας οδηγεί ένα βήμα πιο μπροστά από τις αποφάσεις των αρχών. Μου έκανε εντύπωση αυτό που συνέβη στη γειτονιά μου. Η κ. Λίτσα, ιδιοκτήτρια του αρχαιότερου παραδοσιακού καφενείου της περιοχής, κατέβασε τα ρολά για τις βραδινές ώρες. Σερβίρει μόνο πρωί και μόνο στον ανοιχτό χώρο, στο πεζοδρόμιο. Απλή γυναίκα, με γραμματικές γνώσεις πέμπτης Δημοτικού, παραδίδει, με προσωπικό κόστος, μαθήματα υπευθυνότητας.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου