Ολα έχουν μία απλή εξήγηση

ολα-έχουν-μία-απλή-εξήγηση-189696

Θα αρχίσω επαναλαμβάνοντας την τελευταία παράγραφο του χθεσινού σημειώματος, σχετικώς με την προστασία μαρτύρων.

«Είναι ανάγκη να προστατευτεί ο θεσμός, ώστε να λειτουργεί ως κίνητρο στο μέλλον για την αποκάλυψη ανομιών εξουσιαστών, οιασδήποτε πολιτικής αποχρώσεως. Αν υπάρξει το μήνυμα ότι η προστασία μαρτύρων δεν είναι απολύτως κατοχυρωμένη, αλλά επαφίεται στις πολιτικές συγκυρίες και τους κατά περίσταση συσχετισμούς, κανείς δεν θα θέλει να βάλει «το κεφάλι του στον ντορβά»».

Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια ζητήματα.

*** Το καθεστώς προστασίας και την ιδιότητα του μάρτυρος δημοσίου συμφέροντος τα απονέμουν οι εισαγγελείς υπό μία αυστηρή προϋπόθεση. Οτι αυτά τα πρόσωπα δεν ενέχονται στην υπόθεση, για την οποία καταθέτουν. Με απλά λόγια, για τη συγκεκριμένη περίπτωση, ότι ο «Σαράφης» και η «Κελέση» είναι απολύτως καθαροί, μην έχοντας ίδιον όφελος.

Το πρώτο ερώτημα, λοιπόν, που πρέπει να απαντηθεί είναι αν ισχύει η προϋπόθεση. Επί του προκειμένου έχουμε πεντακάθαρη ομολογία περί του αντιθέτου. Την περίφημη δήλωση του Παύλου Πολάκη, ο όποιος μας ενημέρωσε ότι οι μάρτυρες αυτοί «κελάηδησαν, όταν πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη». Οτι, δηλαδή, πρόκειται για ενόχους της υπόθεσης. Είναι αξίωμα του δικαίου ότι «ένοχος, ένοχον ου ποιεί».

*** Αν ισχύει η ομολογία Πολάκη, το ζητούμενο δεν είναι απλώς να αφαιρεθούν οι «κουκούλες» από τους δύο συγκεκριμένους μάρτυρες, αλλά να αναζητηθούν οι ευθύνες εκείνων, οι οποίοι, αν και έχουν ως αποστολή την εφαρμογή των νόμων, ευθέως παρανόμησαν, δίνοντας την προστασία σε δύο πρόσωπα, που «πιάστηκαν με τη γίδα στην πλάτη».

Υπό το πνεύμα αυτό είναι κατανοητή η λυσσώδης αντίδραση του ΣΥΡΙΖΑ, διότι, αν δικαιώνεται ο Πολάκης, τότε αυτομάτως αποδεικνύεται αυτό το οποίο πρωτίστως ερευνά η επιτροπή της Βουλής, ότι, δηλαδή, υπήρξε «πολιτική σκευωρία» με «στημένους μάρτυρες», για την οποία θα πρέπει πια να βρεθούν στη θέση των κατηγορουμένων τόσο η κ. Τουλουπάκη, όσο και ο άμεσος προϊστάμενός της στην Εισαγγελία κατά της διαφθοράς, αλλά και ο πολιτικός προϊστάμενός τους, που ήταν, κατά την επίμαχη περίοδο, ο περίφημος «Ρασπούτιν» ή Παπαγγελόπουλος.

Γι’ αυτό …σκούζουν τόσον αγρίως. Οχι γιατί νοιάζονται για τον «Σαράφη» ή την «Κελέση», αλλά για το τι πρόκειται να ακολουθήσει, αν αρχίσει το ξήλωμα του πλεκτού.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

[email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου