Εχουμε αφτιά να ακούσουμε τη Μυτιλήνη;

εχουμε-αφτιά-να-ακούσουμε-τη-μυτιλήνη-224184

Πραγματικώς με συγκλόνισαν οι εικόνες από το μέγα πλήθος και το πάθος της συγκέντρωσης στην προκυμαία της Μυτιλήνης. Πλήθος και πάθος, φυσιολογικό ξέσπασμα των ανθρώπων, που ζουν στο πετσί τους τη χειρότερη εκδοχή προβλήματος, που, είτε το πεις προσφυγικό, είτε μεταναστευτικό, δεν αλλάζει η ουσία του, που είναι ότι οι κάτοικοι των ακριτικών νησιών του Βορείου Αιγαίου, πρωτίστως δε της Λέσβου, έχουν χάσει τη ζωή τους, όχι μόνο την ησυχία τους. Εχουν αλλοιωθεί πλήρως η καθημερινότητά τους, η ποιότητα της κοινωνικής τους συμβίωσης, αλλά και της ατομικότητάς τους.

Καθώς έβλεπα στους δέκτες τις εικόνες από τη μεγαλειώδη κινητοποίηση, όχι των απλώς αγανακτισμένων, αλλά των απηυδισμένων και απελπισμένων, ο νους μου πήγαινε αυτομάτως λίγο πίσω. Σε άλλες εικόνες, που είχαν επαρκώς προβληθεί λίγους μήνες νωρίτερα από τα τηλεοπτικά δίκτυα. Με μερικές δεκάδες εξεγερμένους στον Καραβόμυλο, έξω από τη Στυλίδα της Φθιώτιδας, οι όποιοι υπερασπίζονταν το δικαίωμά τους να μη δημιουργηθεί μικρή δομή φιλοξενίας μερικών δεκάδων οικογενειών, που θα μεταφέρονταν από τα νησιά.

Με είχαν ενοχλήσει βαθύτατα το ύφος και η επιχειρηματολογία των ευαρίθμων εξεγερμένων. Ασήμαντων μπροστά στην τεράστια λαοθάλασσα της Μυτιλήνης, που απέκρουαν την απόφαση να φιλοξενηθούν εκεί, σε παλιό στρατόπεδο σε αχρηστία, ελάχιστοι άνθρωποι, περί τους 80 όλοι και όλοι. Για να μην αλλάξει, έλεγαν, η φυσιογνωμία, που έχει το μικρό ρουμελιώτικο παραχέρι, γνωστό για τις ψαροταβέρνες του, που ανθούσαν στις εποχές των «παχιών αγελάδων» της οικονομικής «φούσκας» και είχαν ως μπροστάρη στην εξέγερσή τους κατά της κυβερνητικής απόφασης τη νέα δήμαρχο Στυλίδας, η οποία, αν δεν κάνω λάθος, υποστηρίχτηκε και από το κόμμα που κυβερνά, αλλά επενδύει για το πολιτικό της μέλλον στον υστερικό τοπικισμό και δεν είναι, δυστυχώς, η μόνη.

Πώς, αλήθεια, εννοούμε τον πατριωτισμό και την αλληλεγγύη μας προς τους ακρίτες του Αιγαίου, που ζουν διαρκώς υπό την πίεση των υπερπτήσεων των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών και τις απειλές, που εκτοξεύουν, διεκδικώντας το Αιγαίο, πότε ο Ερντογάν και ο σύμμαχός του Μπαχτσελί από τη μία και πότε, σε επίδειξη διεκδικητικής πλειοδοσίας, ο Κιλιντσάρογλου από την άλλη;

Αν δεν ακούσουμε τη φωνή της Λέσβου και δεν ανταποκριθούμε αναλόγως, θα είμαστε γιαλαντζί πατριώτες.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

[email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου