Τα θολωμένα μυαλά έχουν απόλυτη ανάγκη να επικρατεί γενικώς η θολούρα σε όλο τον δημόσιο βίο μας. Να μην ξεκαθαρίζονται τα πράγματα, να μην αποσαφηνίζονται οι καταστάσεις, να μη διακρίνονται οι ιδιότητες και οι ιδιαιτερότητες. Η θολούρα καλλιεργείται επιμόνως και στην περίπτωση της αθρόας, όσο και παράνομης εισόδου στη χώρα μας ανθρώπων, που προέρχονται από χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Επιμένουν να τους χαρακτηρίζουν όλους «πρόσφυγες», ενώ γνωρίζουν πολύ καλά ότι η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική.
Πρόκειται για πάγια πολιτική άποψη, που δεν εκπορεύεται μόνον από τα θολωμένα μυαλά των αριστεριστών μπαχαλάκηδων, οι οποίοι γεμίζουν τους τοίχους με το σύνθημα, στα αγγλικά, «γ…….. τουρίστες, καλώς ορίσατε πρόσφυγες», αλλά και από τους δήθεν «αριστερούς ριζοσπάστες», που μας κυβέρνησαν και τώρα υψώνουν ξανά τα λάβαρα της «ριζοσπαστικής» αντιπολίτευσης. Καταγγέλλοντας ως …ρατσιστική την άποψη, που διατύπωσε ο πρωθυπουργός, αλλά και αποδέχεται κάθε άνθρωπος με κοινό νου, ότι πρέπει να διαχωρίζουμε τους πρόσφυγες, εκείνους που δικαιούνται άσυλο, από τους λαθρομετανάστες.
Οποιος καλόπιστος ρίξει μια ματιά στις φωτογραφίες από τους φρέσκους αποβιβαζόμενους στα νησιά τους Ανατολικού Αιγαίου, που έφθασαν τους 2.793 μέσα σε μια εβδομάδα, βλέπει καθαρότατα του λόγου το αληθές. Πρόκειται κυρίως για Αφρικανούς οικονομικούς μετανάστες, κάποιοι από τους οποίους δεν έρχονται καν σε αναζήτηση εργασίας, αλλά για να κάνουν …καριέρα ως κακοποιοί. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό που αποδείχτηκε από την εξάρθρωση σπείρας 35 ατόμων, που ρήμαζαν τις περιοχές Ακρόπολης, Συντάγματος, Θησείου, Νέου Κόσμου κ.λπ., οι οποίοι, όπως αποδείχτηκε, δεν είχαν ούτε μια ημέρα εργασίας στο ενεργητικό τους, αλλά εκατοντάδες ληστείες, κλοπές και διαρρήξεις.
Από αυτούς οι 22 είναι Αλγερινοί, επτά Πακιστανοί, τρεις Μαροκινοί και τρεις ακαθορίστου προελεύσεως. Επιβεβαιώνοντας πλήρως αυτό που έγραψα στις αρχές Οκτωβρίου:
«Ο ανθρωπισμός μας, απέναντι σε ανθρώπους που εγκαταλείπουν τις πατρίδες τους για να αποφύγουν πόλεμο, εμφύλιο σπαραγμό, πρέπει να είναι απεριόριστος. Εξίσου, όμως, ισχυρή πρέπει να είναι και η επαφή μας με την πραγματικότητα, κατά την οποία όλοι όσοι έρχονται δεν είναι απαραιτήτως πρόσφυγες. Δεν γνωρίζω να πλήττονται π.χ. από πόλεμο ή εμφύλιο το Μαρόκο, η Αλγερία, το Πακιστάν, η Γκάνα. Αλλά μεταξύ εκείνων, που παρανόμως μας έρχονται, μέσω Τουρκίας, είναι αρκετοί από αυτές τις χώρες».
Οι τυχοδιώκτες δεν είναι πρόσφυγες.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
