Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, άξιος αντισφαιριστής, αποδεικνύει στα 21 του χρόνια ότι είναι προικισμένος με εξαιρετικό τάλαντο. Τη νίκη του είναι φυσικό να χαιρόμαστε όλοι οι Ελληνες. Κατά τούτο δικαιολογημένοι οι πανηγυρισμοί, είτε πρόκειται για τον πρωθυπουργό, ιδίως εφόσον βρέθηκε κοντά στον νικητή, είτε για τους απλούς πολίτες. Τα πανηγύρια χαλούν και τείνουν προς την κατεύθυνση της φαιδρότητας, όταν χάνουμε την αίσθηση του μέτρου.
Υπήρξαν ποικίλες αντιδράσεις για τη δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλου, με την οποία χαιρέτησε τη νίκη του Τσιτσιπά στη διοργάνωση του Λονδίνου. Μερικοί έφθασαν στο σημείο να τη χαρακτηρίζουν ακόμη και ως «ρατσιστική». Δεν τολμώ να πιστέψω ότι ο πρώτος πολίτης της χώρας ήθελε να εκφράσει με τη δήλωσή του απόψεις περί φυλετικής ανωτερότητας, άξιες για αρειμάνιους αγορητές λαϊκών καφενέδων, που πιστεύουν ότι έχουν εκ γεννήσεως το χάρισμα της ανωτερότητας έναντι πάντων των αλλοφύλων της οικουμένης. Υπάρχει, όμως, ανεπίτρεπτη αμετροέπεια στην επίμαχη δήλωση του κ. Παυλόπουλου:
«Με τη μεγαλειώδη νίκη σου, αποτέλεσμα του απαράμιλλου ταλέντου σου και της αδάμαστης θέλησής σου, από τη μια πλευρά πιστοποίησες ότι πλησιάζεις, ολοένα και περισσότερο, στην κορυφή του παγκόσμιου τένις. Από την άλλη πλευρά, απόδειξες, στο διεθνές αθλητικό στερέωμα και όχι μόνο, τι σημαίνει Ελλάδα και τι σημαίνει πραγματικός Ελληνας».
Τι δίδαγμα εκπορεύεται από μια τέτοια δήλωση προς τα νέα παιδιά, είτε επιδίδονται σε αθλητικές δραστηριότητες, είτε αγωνίζονται σε άλλους στίβους; Οτι πραγματικός Ελληνας είναι μόνον εκείνος, που καταφέρνει να ανέβει στο βάθρο, στεφανωμένος ως νικητής; Και όλοι οι άλλοι, όσοι επί χρόνια αγωνίζονται φιλοτίμως, τι είναι; Μιξοβάρβαροι;
Ο κ. Παυλόπουλος εκπροσωπεί έναν λαό, του οποίου μέγιστη πνευματική κληρονομιά είναι η προγονική παρακαταθήκη, συμπυκνωμένη σε δύο φράσεις. Το «μέτρον άριστον» του Κλεοβούλου και το «μηδέν άγαν» του Χείλωνος του Λακεδαιμονίου. Ιδίως δε, ως προς τον αθλητισμό, το κυρίαρχο πνεύμα, το οποίο κληρονομήσαμε, είναι το πνεύμα του «ευ αγωνίζεσθαι». Το πνεύμα της συμμετοχής, της προσπάθειας και όχι μόνον της νίκης.
Να λείπουν, λοιπόν, τα περί φυλετικής ανωτερότητας και φυλετικού χρέους. Ιδίως όταν πρόκειται για ένα παλικάρι, που προέκυψε από μεικτό γάμο. Από τον Ελληνα προπονητή στίβου Απόστολο Τσιτσιπά και τη Ρωσίδα τενίστρια Τζούλια Σαλνίκοβα.
Καλοί Ελληνες είμαστε όταν αγωνιζόμαστε. Οχι μόνον όταν νικάμε.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
