Είναι μεγάλη η τουριστική προβολή της χώρας, όταν επιλέγουν ελληνικά νησιά, για τις διακοπές τους, αστέρες του παγκοσμίου κινηματογραφικού στερεώματος, με ατελείωτες στρατιές θαυμαστών που παρακολουθούν κάθε τους βήμα. Οπως η Μόνικα Μπελούτσι και ο, βραβευμένος με Όσκαρ, Λεονάρντο Ντι Κάπριο, που επέλεξαν, αμφότεροι, την Πάρο.
Αρκεί οι επισκέπτες μας να μη μένουν με μια απογοητευτική εικόνα, όπως εκείνη που περιέγραψε, με ανάρτηση του στο διαδίκτυο ο Ντι Κάπριο, όταν επισκέφθηκε την Άνδρο, για τον βυθό της οποίας έγραψε: «Πλαστικές σακούλες και καθίσματα τουαλέτας. Χιλιάδες κομμάτια αλιευτικών διχτυών. Όλα αυτά ήταν κολλημένα στον πυθμένα της θάλασσας γύρω από το νησί της Άνδρου στην Ελλάδα. Εθελοντές συγκέντρωσαν περίπου 300 κιλά».
Πέρασαν επτά χρονιά από τότε που δημοσιεύθηκε μια έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για το πώς διαχειρίζονται οι χώρες της Ένωσης το πρόβλημα των απορριμμάτων. Στην οποία, η Ελλάδα κατατασσόταν τελευταία, στον πίνακα των χωρών που κάτι κάνουν για να προστατευόσουν το φυσικό περιβάλλον τους από τα απορρίμματα. Και είμαστε ακόμη εκεί.
Στην έκθεση τονιζόταν ότι η υγειονομική ταφή συνιστά «τη χειρότερη επιλογή διαχείρισης των αστικών απορριμμάτων». Διότι «θάβονται πολύτιμοι πόροι, δεν δημιουργούνται θέσεις εργασίας υπονομεύεται η δημόσια υγεία και καταστρέφεται το περιβάλλον». Ο,τι ακριβώς κάνουμε, κατά σύστημα εμείς. Είτε ως κράτος, είτε ως φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης.
Παραμένουμε πεισματικώς αδίδακτοι από το τι συμβαίνει σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Επιμένουμε στην πολιτική των Χώρων Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Τις χωματερές. Ελάχιστες νόμιμες και άπειρες παράνομες. Οι οποίες ρυπαίνουν το περιβάλλον, μολύνουν τον υδροφόρο ορίζοντα, γίνονται εστίες παραγωγής μικροβίων, βακτηριδίων, βακίλων και ό,τι άλλο μπορεί να επιβαρύνει την δημόσια υγεία. Αλλά, ούτε η κεντρική εξουσία, ούτε οι τοπικές διοικήσεις έχουν κάνει έστω τα μισά από όσα μπορούσαν να κάνουν, για την ανακούφιση του περιβάλλοντος. Ούτε καν εκείνες που περιμένουν να ζήσουν από τις καθαρές ακτές, στις οποίες καταλήγουν τόνοι σκουπιδιών.
Την ίδια ώρα, σε χώρες όπως η Αυστρία, η Σουηδία, η Δανία, η Γερμανία και η Ολλανδία, τα απορρίμματα που καταλήγουν στους χώρους υγειονομικής ταφής (ΧΥΤΑ) δεν ξεπερνούν το 5% του όλου όγκου, ενώ τα υπόλοιπα αξιοποιούνται με ανακύκλωση, παραγωγή λιπασμάτων και καύση για παραγωγή ενέργειας.
Να δω να λειτουργεί μονάδα παραγωγής ηλεκτρισμού, από τα σκουπίδια μας, και ας πεθάνω.
