Επιτέλους έγινε στη Βουλή μια συζήτηση για το δημογραφικό. Τη βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια του ελληνισμού. Εστω και αργά, κυβέρνηση και αντιπολίτευση έδωσαν …εξετάσεις, ώστε να μας πείσουν ότι το «κατέχουν» το θέμα.
Αυτόματες λύσεις δεν υπάρχουν. Απαιτείται άσκηση συνεχούς και συνεπούς πολιτικής, η οποία να ενθαρρύνει τους νέους ανθρώπους να αποκτήσουν παιδιά. Χρειάζεται κάτι παραπάνω από μια εφάπαξ παροχή δύο χιλιάδων ευρώ, δίκαιο μέτρο που πρότεινε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης και φάνηκε να υιοθετεί ο πρωθυπουργός. Κυρίως χρειάζεται συνεχής στήριξη της μητρότητας. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι περισσότερες νέες γυναίκες εργάζονται. Οπότε, είτε στο πλαίσιο ενός γάμου, είτε στις τολμηρές περιπτώσεις μονογονεϊκής οικογένειας, που αυξάνονται αλματωδώς, χρειάζονται πολύπλευρη στήριξη και κίνητρα, προκειμένου να τολμήσουν να αποκτήσουν δεύτερο παιδί. Και μάλιστα εγκαίρως και όχι κοντά στην ηλικία των σαράντα, όπως τείνει να γίνει ο κανόνας.
Δεν έχει νόημα να αναφέρω όλα τα στοιχεία της έρευνας, που απασχόλησε τη Βουλή, για τις εφιαλτικές προοπτικές του δημογραφικού στις επόμενες δεκαετίες. Σημασία έχει τι πρέπει και τι μπορούμε να κάνουμε για να περιορίσουμε τις συνέπειες από τη δημογραφική μας συρρίκνωση και την όλο και μεγαλύτερη γήρανση του πληθυσμού. Η οποία δυναμιτίζει και όλες τις προσπάθειες εξυγίανσης τους ασφαλιστικού συστήματος, αφού μειώνονται οι παραγωγικές ηλικίες που το συντηρούν.
Στα άμεσα μέτρα πρέπει να είναι η επιστροφή όλων των κινήτρων για τους πολύτεκνους, τα οποία αφρόνως καταργήθηκαν στα χρόνια της κρίσης. Επειδή εκείνοι που τη διαχειρίσθηκαν δεν συνειδητοποίησαν ότι τα οικονομικά ελλείμματα έρχονται και παρέρχονται, αλλά το δημογραφικό μας έλλειμμα, όπως και τα ελλείμματά μας στην παιδεία, θα μας ταλανίζουν στο διηνεκές. Και η καθιέρωση νέων κινήτρων για την απόκτηση δεύτερου παιδιού.
Δημογραφικό πρόβλημα αντιμετωπίζουν όλες οι αναπτυγμένες κοινωνίες. Αλλά κάνουν ό,τι μπορούν για να το περιορίσουν. Εν ανάγκη με πληθυσμιακό …δανεισμό. Οπως π.χ. η Γερμανία. Που αποφάσισε, παρά την εκλογική άνοδο των ξενοφοβικών, ότι χρειάζεται να υποδέχεται κάθε χρόνο 270.000 μετανάστες.
Επιζήσαμε πολλών γενοκτονιών, μεθοδευμένων από κατακτητές, κατά τους τελευταίους αιώνες. Τώρα όμως είμαστε αντιμέτωποι με μια εσωτερική «γενοκτονία». Με το ενδημικό σαράκι. Το οποίο εκτρέφει η στάση μιας Πολιτείας ανίκανης να προστατεύσει τη μητρότητα. Ειδικώς της εργαζόμενης μητέρας. Πόσο μάλλον να ενθαρρύνει, με παροχή κινήτρων, την αύξηση των γεννήσεων.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
giorgis@massavetas.gr
