Για λόγους… εθνικούς και ιδεολογικούς

για-λόγους-εθνικούς-και-ιδεολογικού-663876

Οσο πιο έντονος ακούγεται ο προεκλογικός ρόγχος της κυβέρνησης, όσο πιο κοντά έρχεται η ημερομηνία λήξεως της θητείας αυτής της Βουλής, τόσο τα φαινόμενα που παρακολουθούμε δικαιώνουν, για μια ακόμη φορά, τη ρήση, που είχε πει στον γράφοντα ο διαπνεόμενος από γνησία λαϊκή σοφία αλλοτινός πρόεδρος του Κοινοβουλίου, αείμνηστος Γιάννης Αλευράς: «Η μόνη σταθερή ιδεολογία κάθε βουλευτή είναι το άγχος της επανεκλογής του». Με την πιπεράτη προσθήκη, που, ενώ αναφερόταν σε κάποιους παλαιότερους, ταιριάζει πράγματι στη συμπεριφορά πολλών σημερινών: «Και αν εκλέγει, να πέφτει στο κρεβάτι με το κοστούμι, μήπως και του τηλεφωνήσουν νύχτα για κανένα χαρτοφυλάκιο».

Αλλοι από τους ΑΝΕΛ (Παπαχριστόπουλος, Χρυσοβελώνη, Κουίκ, Κουντουρά, Κόκκαλης), άλλος από το Ποτάμι (Δανέλλης), άλλος από την Ενωση Κεντρώων (Σαρίδης, με χθεσινή δήλωσή του), ένας – ένας μας εξηγούν ότι θέλουν να στηρίξουν αυτή την κυβέρνηση για εθνικούς λόγους. Για να ολοκληρώσει το εθνωφελές έργο της. Αντιστοίχως το ίδιο ισχύει και για όσους είχαν εκλεγεί είτε με τη σημαία αριστερού βουλευτή, όπως ο Τατσόπουλος, είτε με τον αέρα του «ανατροπέα» του παλιού πολιτικού συστήματος, όπως ο πρώην «ποταμίσιος» Θεοχάρης, αλλά τώρα αναζητούν ασφαλές καταφύγιο πολιτικής επιβίωσης στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας.

Ολοι τους προσπαθούν να μας πείσουν ότι τα κίνητρά τους είναι …ιδεολογικά. Οτι δεν τους κινεί ο φόβος ότι τα πολιτικά οχήματα, με τα οποία εισήλθαν στη Βουλή, δεν προβλέπεται να τους εξασφαλίσουν την επανεκλογή τους. Για μας, καλέ, θυσιάζονται, όχι για τη βόλεψή τους.

Οσο για εκείνους που φορούν ήδη υπουργικό κοστούμι, αλλά δεν έχουν εκλεγεί βουλευτές, ο «εθνικός» και «ιδεολογικός» τους στόχος είναι να εξασφαλίσουν εισιτήριο επιβίβασης σε κάποιο ασφαλέστερο κομματικό τρένο, που θα τους παρέχει την ελπίδα ότι μπορεί να τους οδηγήσει στην πολυπόθητη βουλευτική έδρα.

Εκείνο που με «χαλάει» περισσότερο δεν είναι τα καμώματα, ο κραυγαλέος αμοραλισμός αυτών που είναι έτοιμοι να «αποστατήσουν», ευελπιστώντας ότι έτσι θα διασωθούν. Αλλά η ευκολία με την οποία γίνονται αποδεκτοί από τον κάθε Αρταξέρξη, στην αυλή του οποίου καταφεύγουν.

Από τους αγχωμένους για την ατομική πολιτική τους επιβίωση δεν περιμένω …καλλιγραφίες. Θα περίμενα, όμως, από τα κόμματα που διεκδικούν να οδηγήσουν τον τόπο σε καλύτερες μέρες, τα «κόμματα» εξουσίας, να δείχνουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον για τα δημόσια ήθη και την πολιτική αισθητική.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

giorgis@massavetas.gr

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου