Δεν είναι η πρώτη φορά, κατά την οποία η αρνητική πλευρά ενός πολιτικού γεγονότος πανηγυρίζεται με διθυραμβικές ιαχές από Έλληνες πολιτικούς. Όπως οι πανηγυρισμοί του υπουργού Αμύνης Πάνου Καμμένου για το ποσοστό της αποχής στο δημοψήφισμα της ΠΓΔΜ. Όστις αποφαίνεται, με ύφος συνταγματολόγου, εμβριθέστατου γνώστη του γράμματος και του πνεύματος του Συντάγματος της διπλανής χώρας, ότι το εκεί δημοψήφισμα «είναι άκυρο».
Ψυχραιμία πατριώτες. Ας βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Το δημοψήφισμα αυτό δεν είναι παράγει νομικό αποτέλεσμα, αλλά μόνον πολιτικό. Διότι, από την προκήρυξή του είχε προσδιορισθεί ότι δεν θα είναι «δεσμευτικό» για την πολιτική ηγεσία των Σκοπίων, αλλά «συμβουλευτικό». Αρα και το πάνω από 90% του «ναι» και το πάνω από 60% της αποχής είναι απλώς δύο μεγέθη που οπλίζουν τις φαρέτρες των δύο παρατάξεων στη γειτονική χώρα, με πολιτικά επιχειρήματα και τίποτε περισσότερο. Η μεν κυβέρνηση του Ζάεφ θα προτάσσει το επιχείρημα ότι οι ενεργοί πολίτες, όσοι προσήλθαν στις κάλπες, έστειλαν το μήνυμα, με συντριπτική πλειοψηφία, ότι θέλουν λύση. Η δε εθνικιστική αντιπολίτευση και ο πρόεδρος της χώρας Γκιόργκι Ιβάνοφ θα προβάλλουν το ότι δύο στους τρεις ψηφοφόρους δεν θέλησαν να νομιμοποιήσουν τους χειρισμούς της κυβέρνησης.
Το γιατί οι περισσότεροι προτίμησαν να μείνουν στον καναπέ τους θα το μάθουμε όταν θα γίνουν, πιθανότατα περί τα τέλη Νοεμβρίου, πρόωρες εκλογές στην ΠΓΔΜ. Τότε θα φανεί αν όλοι αυτοί οι οποίοι προτίμησαν την αποχή, το έκαναν επειδή τους έπεισαν το VARO, ο Ιβάνοφ και ο Πούτιν να απέχουν, ως πράξη αντιστάσεως ή απλώς, πολλοί από αυτούς, σκέφθηκαν ότι δεν άξιζε τον κόπο να πάνε ώς την κάλπη, αφού η ψήφος τους δεν θα είχε δεσμευτικό αποτέλεσμα. Ενώ ένα άλλο κομμάτι, θα απείχε ούτως ή άλλως, καθώς όλο και περισσότερο αυξάνεται το φαινόμενο της αποχής σε όλη την Ευρώπη.
Δυστυχώς, η δυσπιστία έναντι των πολιτικών ηγεσιών οδηγεί μέγα μέρος των ανθρώπων σε πολλές χώρες στην επιλογή να καθίστανται ιδιώτες, με την απαξία που προσέδιδαν οι πρόγονοί μας στον όρο αυτό. Με χαρακτηριστικότερη έκφραση αυτής της απαξίας, το απόσπασμα από τον Επιτάφιο του Περικλέους: «Τον τε μηδέν τῶν δε μετέχοντα οὐκ ἀπράγμονα, ἀλλ᾽ ἀχρεῖον νομίζομεν» (Εκείνον που δεν μετέχει σε αυτά, [τα κοινά] δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο).
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
