Πα, πα, παπαααα… Τι είναι αυτά καλέ; Τόση αχαριστία δεν την περίμενα. Έπεσαν όλοι να φάνε τον σοφό πανεπιστημιακό και πολιτικό Νίκο Παρασκευόπουλο για τις «προτάσεις» της υπ’ αυτόν επιτροπής για την αντιμετώπιση της βίας και της εγκληματικότητας στον χώρο την Πανεπιστημίων. Γιατί καλέ; Του ανθρώπου του χρωστάμε τόσα πολλά. Δεν έλυσε το πρόβλημα της εγκληματικότητας στην κοινωνία με τον νόμο του για την …αποσυμφόρηση των φυλακών; Άρα είναι και ο καταλληλότερος να την αντιμετωπίσει και στον χώρο της Ανώτατης Εκπαίδευσης.
Άλλωστε, από τις προτάσεις του φαίνεται ότι ο άνθρωπος κουβαλά αρχαία σοφία στην κάρα του. Απόδειξη περίτρανη αυτό που προτείνει για τα μηχανήματα αυτόματης ανάληψης των τραπεζών που λειτουργούν στις σχολές. Αφού, με την ύπαρξή τους, προκαλούν τους «επαναστάτες ληστές» που τα ρημάζουν, το πιο σοφό είναι να τα καταργήσουμε. Πονά μάτι; Βγάζει μάτι. Πανάρχαια δοκιμασμένη μέθοδος. Ριζικές λύσεις. Όχι ημίμετρα. Με τη λογική που ισχύει για τα Α.Τ.Μ. πρέπει να φυγαδευθούν από τα Πανεπιστήμια και οι ακριβοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές που γίνονται μονίμως στόχος λεηλασίας των καταληψιών. Αν δεν υπάρχουν, ποιος θα μπορεί να τους κλέψει;
Αλλά και για το όργιο εμπορίου και επιτόπιας χρήσης ναρκωτικών που γίνεται στο προαύλιο της Νομικής Σχολής στην οδό Μασσαλίας, η εντός και εκτός του Οικονομικού Πανεπιστημίου στην Πατησίων – και όχι μόνον βεβαίως – η πρότασή του έχει επίσης τη σφραγίδα μιας παραδοσιακής ελληνικής σοφίας. Να συστήσουμε μια επιτροπή. Σε κάθε Πανεπιστήμιο. Στη οποία να μετέχουν εκπρόσωποι όλων «εμπλεκόμενων φορέων». Και η οποία θα κάνει «γόνιμο» διάλογο. Με τους μαστουρωμένους και τα «βαποράκια». Διότι οι χονδρέμποροι δεν εκτίθενται στα πεζοδρόμια και στους αύλειους χώρους.
Έτσι δεν γινόταν πάντα στον τόπο μας; Είναι μια πραγματικότητα διαχρονική, την οποία είχε αποτυπώσει με το καυστικό του δίστιχο ο ανεπανάληπτος Σούτσος:
Οι Έλληνες θελήσαντες να διαβούν τον Αίμον,
συνέστησαν επιτροπήν, Κόντον, Μελάν και Κρέμον.
Έτσι δεν …έλυσε και το πρόβλημα της τρομοκρατίας ο μετ΄ επαίνων αποπεμφθείς στρατηγός Νίκος Τόσκας; Με τον δικό του «γόνιμο διάλογο» με τις «συλλογικότητες» των Εξαρχείων, έτσι ώστε τώρα πια είμαστε ένας παράδεισος ησυχίας και ασφάλειας.
Θέλουν και τα λένε ή τους ξεφεύγουν; Έχουν επαφή με την πραγματικότητα, η είναι «αλλού γι’ αλλού»; Αυτή η απορία θα με βασανίζει όσο ζω.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
