Κάπως αλλιώς τα λέγαμε άλλοτε αυτά, «σύντροφοι»

κάπως-αλλιώς-τα-λέγαμε-άλλοτε-αυτά-σύ-157518

Όπως θα είδατε στα περίπτερα, η επίσημη απογευματινή εφημερίδα του ΣΥΡΙΖΑ, η «Εφημερίδα των Συντακτών», πανηγυρίζει για τις μεγάλες …χειμερινές μεταγραφές, που φαίνεται ότι δεν είναι αποκλειστικό προνόμιο των ποδοσφαιρικών Α.Ε. Παρουσιάζει, με εξάστηλο πρωτοσέλιδο, τη μεγάλη μεταγραφή της κ. Θεοδώρας Μεγαλοοικονόμου, από την «Ένωση Κεντρώων» του Βασίλη Λεβέντη, στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Και όχι μόνον αυτό. Μας προετοιμάζει και για νέες μεταγραφές. Δύο ακόμη. Του Δανέλη από το «Ποτάμι» και του Μεγαλομύστακα, πάλι από την «Ένωση Κεντρώων».

Κρίμα το ξύλο που φάγαμε στα νιάτα μας, στα συλλαλητήρια του Γεωργίου Παπανδρέου, τα όποια συνέδραμε ολοψύχως η τότε Αριστερά, η ΕΔΑ, κατά της αποστασίας. Έπρεπε να φτάσω σε αυτήν την ηλικία, να πάρω αναστολή από τον Χάρο, τον Αύγουστο του 2016, για να το ζήσω και αυτό. Η «αριστεροί» του Τσίπρα να τρίβουν τα χέρια τους, υποδεχόμενοι «αποστάτες άλλων κομμάτων.

Συμβαίνει η κ. Μεγαλοοικονόμου να έχει «εκλεγεί» βουλευτής στην περιοχή όπου ανδρώθηκα. Δηλαδή στη Β’ Πειραιώς. Εκεί όπου, ως γραμματέας τότε των «Λαμπράκηδων» Νικαίας-Κορυδαλλού, οργάνωνα τοπικές διαδηλώσεις μαζί με τον πρόεδρο της Νεολαίας της «Ενώσεως Κέντρου», τον Αντώνη Κοσμόπουλο. Μαζί τρώγαμε το ξύλο, μαζί μας «μπουζουριάζανε». Οπότε, ανέτρεξα με ενδιαφέρον στα αποτελέσματα των δυο αναμετρήσεων του 2015, στη συγκεκριμένη εκλογική περιφέρεια, για να δω ποιο είναι το αντίκρισμα αυτής της μεγάλης μεταγραφικής επιτυχίας σε λαϊκό έρεισμα.

Η συγκεκριμένη κυρία δεν έχει πάρει ούτε έναν σταυρό προτίμησης. Διότι απλούστατα τον Ιανουάριο δεν ήταν καν υποψήφια. Έγινε βουλευτίνα επειδή ο Βασίλης Λεβέντης την έβαλε πρώτη στο ψηφοδέλτιο της περιοχής, στις εκλογές του Σεπτεμβρίου, οι όποιες ως γνωστόν έγιναν με «λίστα». Χωρίς σταυρό προτίμησης. Τέτοιο «φλουρί κωνσταντινάτο» πανηγυρίζουν ότι απέκτησαν. Μια κυρία που …διορίσθηκε βουλευτής από τον αρχηγό του κόμματος, και τον πληρώνει με επίδειξη αχαριστίας.

Να θυμηθούμε ότι οι ίδιοι αυτοί, όταν διαφοροποιείται κάποιος, όπως για παράδειγμα συνέβη στην περίπτωση του άλλοτε κυβερνητικού εκπροσώπου Γαβριήλ Σακελλαρίδη, του ζητούν να παραδίδει την έδρα του; Όταν διαλαλούσαν ότι αν δεν το κάνει, αυτό θα είναι «ανέντιμο» και «ανήθικο»; Μα τι να πρωτοθυμηθείς των ανθρώπων…

Στον καιρό μας, «σύντροφοι και συντρόφισσες», αυτά τα λέγαμε αποστασία. Όπως τα λεγάτε και εσείς. Συγχαρητήρια για το …ηθικό πλεονέκτημα της «αριστερής» αποστασίας.

Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ

[email protected]

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου