Θα πάψουν κάποτε οι ηγέτες μας να στηρίζουν την πορεία τους άλλοτε σε κατά συνθήκη ψεύδη, άλλοτε σε συνειδητή απόκρυψη της αλήθειας και άλλοτε σε ιταμή παραποίηση στοιχείων, πλαστογράφηση της πραγματικότητας και εξαπάτηση των πολιτών;
Θα πάψουμε και εμείς οι πολίτες να αναζητούμε έτοιμες προκατασκευασμένες αλήθειες κομματικών παρασκευαστηρίων και να τις καταπίνουμε ή να τις αναπαράγουμε, παρά το ότι καταλαβαίνουμε ότι από κάπου «μπάζουν»;
Ο τόπος έχει ανάγκη ειλικρίνειας. Και μέρος αυτής της ανάγκης είναι να μπορούμε να αποδεχόμαστε κάθε διαπίστωση που περιγράφει μια πραγματικότητα, όσο και αν δεν μας αρέσει. Ακόμη και όταν τα πρόσωπα από τα οποία προέρχονται τέτοιες αλήθειες, δεν είναι υπεράνω της παθογένειας του δημόσιου βίου μας. Να μπορούμε για παράδειγμα να αποδεχθούμε ότι:
Αλήθεια είναι πως είμαστε μια χώρα όπου ανθεί η διαφθορά. Η οποία διαπερνά τον κοινωνικό ιστό κατακορύφως και οριζοντίως. Τώρα πια δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με διεφθαρμένο κράτος, αλλά με διαβρωμένη από τη διαφθορά κοινωνία. Και αν κάτι με ενοχλεί δεν είναι γιατί το λέει ο Γιώργος Παπανδρέου. Αλλα γιατί το λέει ο πρωθυπουργός. Όχι γιατί ζητώ από τον πρωθυπουργό να υποκριθεί, να κάνει ότι δεν γνωρίζει. Αλλά γιατί από αυτόν δεν περιμένω διαπιστώσεις. Περιμένω αποτελέσματα. Δεν θέλω να τον ακούω να λέει εντός ή εκτός Ελλάδας πόσο διεφθαρμένη χώρα είμαστε. Αλλά πόσο και πώς καταπολέμησε τη διαφθορά.
Αλήθεια, όσο και αν αυτό δεν βολεύει τους περισσότερους, είναι έτσι ακριβώς όπως την περιέγραψε στην προχθεσινή τηλεοπτική συνέντευξή του ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης: Όλοι γνώριζαν τι επέρχεται, πού πηγαίνει η χώρα. Και στα πράσινα και στα γαλάζια άνω διαμερίσματα ήξεραν πολύ καλά ποια είναι η κατάσταση και πόσο αναμένεται να χειροτερέψει. Αλλά όταν τα έλεγε ο Μητσοτάκης, μας… γρατζουνούσαν τα αυτιά μας.
Αλήθεια είναι και η άποψη Πάγκαλου ότι «τα φάγαμε μαζί, πολίτες και πολιτικοί». Μόνο που φάγαμε τελείως διαφορετικά πράγματα. Εκείνοι, οι πολιτικοί και όλος ο εσμός των περί αυτούς, έφαγαν από τις σάρκες του έθνους. Έπαιξαν και κέρδισαν. Το πιστοποιεί και ο πλούτος που έχει συσσωρευτεί περί την Βουλή. Αλλά όλοι οι άλλοι φάγαμε από το μέλλον των παιδιών μας. Και όσοι παρασυρμένοι έπαιξαν άλλοτε σε χρηματιστήρια, άλλοτε σε δάνεια κ.λ.π., μόνο χαμένοι βγήκανε.
