«Να ακυρώσουμε το Μνημόνιο»

να-ακυρώσουμε-το-μνημόνιο-495733

Αναρωτιέμαι: Είναι πράγματι εδώ το έθνος που δίδαξε στην ανθρωπότητα το «μέτρον άριστον» σε κάθε έκφανση της ζωής των ανθρώπων; Ναι είναι. Αλλά είναι και η πατρίδα όπου γεννήθηκαν και ενίοτε οδήγησαν τις Πόλεις σε τραγικά λάθη οι δημαγωγοί. Οι οποίοι στις ρητορικές εξάρσεις τους, προς εντυπωσιασμό των ευπίστων, ανέτρεπαν πάντοτε την αρχή του μέτρου με τις πομφόλυγές τους.

Περπατώντας στους δρόμους έβλεπα τις αφίσες της ΑΔΕΔΥ, της οποίας ηγείται ο πασοκικός εργατοπατέρας κ. Παπασπύρος, διάδοχος του κ. Κουτσούκου που τώρα είναι βουλευτής, και πιθανότατα αυριανός και αυτός βουλευτής ίσως και υπουργός του «Κινήματος», όπως τόσοι άλλοι εργατοπατέρες εκπαιδευμένοι στις μεγαλοστομίες.

Η αμετροέπεια στην αποθέωσή της. «Απεργούμε», μας πληροφορεί, για «Να καταργήσουμε το Μνημόνιο». Βαστάτε Τούρκοι τ’ άλογα. Αν ήταν με μια απεργία της ΑΔΕΔΥ να… καταργηθεί το μνημόνιο και να ξαναγίνει η ζωή μας… χαρισάμενη, όλβια θα ήταν ετούτη η πατρίδα και τυχερός ο λαός της.

Πες τε Χριστιανοί μου ότι απεργείτε με στόχο να αρθεί οποιαδήποτε αδικία επιβλήθηκε ενδεχομένως επί των δημοσίων υπαλλήλων, λόγω του μνημονίου, και αφήστε τις μεγαλοστομίες. Αλλά έτσι εκπαιδεύτηκαν επί δεκαετίες. Να λένε μεγάλα λόγια χωρίς αντίκρισμα. Ή να θεωρούν ότι με μια κατάληψη θα λύσουν όλα τα προβλήματά τους.

Τα πρακτικά αποτελέσματα αυτής της συνδικαλιστικής «παιδείας» τα πληρώνουμε στην καθημερινότητά μας. Ειδικά όταν το κράτος αυτογελοιοποιείται παριστάνοντας τον… παρατηρητή απέναντι στις καταλήψεις. Ακόμη και όταν οι καταληψίες δεν ξεπερνούν τους εκατό, ενώ εκείνοι που ταλαιπωρούνται είναι χιλιάδες.

Τυπικό παράδειγμα αυτό που συμβαίνει στην Πανεπιστημίου, μπροστά από το Γενικό Λογιστήριο. Κάθε τόσο εκατό περίπου απολυμένοι της «Ολυμπιακής» καταλαμβάνουν το οδόστρωμα, κόβοντας την κυκλοφορία. Και δεν υπάρχει κράτος ικανό να τους πείσει ότι τους χωράει το πεζοδρόμιο για την διαμαρτυρία τους.

Προφανώς η στάση του κράτους διαμορφώνεται από την ενοχή του. Διότι έχει τη φωλιά του λερωμένη, αφού οι άνθρωποι τόσους μήνες μετά την απόλυσή τους δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις τους. Αν τους είχε απολύσει κάποιος ιδιώτης, χωρίς αποζημίωση, η απόλυση θα ήταν άκυρη.

Αλλά και αυτοί χάνουν το δίκιο τους, επειδή ακριβώς αγνοούν το μέτρο. Και με την συμπεριφορά τους χάνουν την υποστήριξη και «κερδίζουν» την αγανάκτηση των άλλων πολιτών.

 

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου