Εκ των πραγμάτων προκύπτει ότι αυτοί που κυριαρχούν στο επιτελείο που σχεδιάζει την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, μάλλον πρέπει να στερούνται δυο βασικών χαρακτηριστικών. Να είναι μάλλον άγευστοι αγοράς και να στερούνται του προσόντος εκείνου που δυστυχώς απουσιάζει γενικώς από το πολιτικό μας εποικοδόμημα: Του κοινού νου.
Διό και μένουν μονίμως με την απορία γιατί παρά τα μέτρα που σχεδιάζουν και αλλάζουν κάθε τόσο, τελικώς δεν μπορούν να εισπράξουν τα αναμενόμενα και αναγκαία, τείνοντας να μοιάζουν σαν τον τσοπάνη που ενώ δεν κάνει τον κόπο να βρει λιβάδι με χορτάρι για το ποίμνιό του, μένει μονίμως με την απορία: «Με τον ήλιο τα βάζω, με τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν τα έρμα και ψοφάνε».
Είναι προφανές ότι δεν έχουν εκτιμήσει τη σημασία όλων αυτών που ανέκαθεν αποκαλούσαν «μικρομεσαίους», τους οποίους υποτίθεται ότι έχουν την πολιτική βούληση να στηρίζουν, στην λειτουργία της ελληνικής οικονομίας. Διό και τους αφήνουν να «ψοφάνε» από οικονομική ασιτία, καθημερινώς.
Όταν κλείνει ένα μικρό εμπορικό ή ένα συνεργείο, στο οποίο εργάζονταν ο ιδιοκτήτης, ένα μέλος της οικογένειάς του και ένας τρίτος εργαζόμενος, τα επίσημα στατιστικά στοιχεία μετράνε την αύξηση της ανεργίας μόνο κατά τον ένα εργαζόμενο. Οι άλλοι δύο άνθρωποι, που ως τώρα ήταν «αφεντικά», αλλά τώρα μένουν άεργοι και χωρίς πηγή εισοδήματος, δεν καταγράφονται από καμιά στατιστική, αφού δεν υπάρχει ταμείο ανεργίας για εργοδότες ή αυτοαπασχολούμενους.
Προφανώς αδυνατούν να καταλάβουν την πολλαπλή ζημία. Ότι ο εργαζόμενος θα πληρώνεται επί μήνες από το ταμείο ανεργίας. Ενώ τα έως τώρα «αφεντικά» θα πάψουν να είναι πηγή εσόδων για το κράτος. Και εργαζόμενος και αφεντικά θα περιορίσουν στο ελάχιστο όριο της επιβίωσης την κατανάλωσή τους. Άρα και τις εισπράξεις του κράτους από ΦΠΑ και άλλους έμμεσους φόρους.
Άρα θα προκαλέσουν τη συρρίκνωση ή το κλείσιμο και άλλων μικρών επιχειρήσεων, με νέες στρατιές ανέργων εργαζόμενων και άεργων «αφεντικών». Και πάει λέγοντας.
Ακόμη και οι αγράμματοι βοσκοί του χωριού μου ξέρουν ότι πρέπει να ταΐσουν τα ζωντανά τους, αν θέλουν να πάρουν γάλα, τυρί, μαλλιά, σφάγια, ακόμη και την κοπριά τους για τα μποστάνια τους. Μόνο με το άρμεγμα ή μόνο με τη σφαγή προκοπή δεν γίνεται.
