Την Παρασκευή το βράδυ στο σπίτι φιλικού ζευγαριού που γιόρταζε το «αργυρούν ιωβηλαίον» του, είκοσι πέντε χρόνια γάμου, άκουσα υπουργό της κυβέρνησης που ήταν ανάμεσα στους καλεσμένους, να επιχειρηματολογεί υπέρ των νέων πωλήσεων ΔΕΚΟ. Να φτάνει μάλιστα ως την πώληση των αστικών λεωφορείων σε ιδιώτες. Οπότε και προκλήθηκε έκρηξη μεταξύ των παριστάμενων, οι πλείστοι των οποίων ανήκαν στο κυβερνητικό στρατόπεδο.
Η σύνθεση των συνδαιτυμόνων ήταν τέτοια που δεν νομίζω πολλοί από αυτούς να κάνουν χρήση των δημοσίων μέσων μεταφοράς για τις καθημερινές μετακινήσεις τους. Η σειρά των αυτοκινήτων έξω από το σπίτι του οικοδεσπότη δεν άφηνε αμφιβολία περί αυτού. Διό και η έκρηξη δεν ήταν για το «τι θα γίνουμε» αν οι «κακοί ιδιώτες» ακριβαίνουν κατά το δοκούν τα εισιτήρια.
Εκείνο που ενόχλησε τους κατά το μάλλον ή ήττον καλοβολεμένους σήμερα αλλοτινούς «πρασινοφρουρούς» ήταν το «τι θα πούμε στον κόσμο». Το «πώς θα ζητήσουμε από τους ψηφοφόρους μας να στηρίξουν εκείνο για το οποίο είχαμε κάψει την Αθήνα όταν το 1992 ο Μητσοτάκης έδωσε τα λεωφορεία στους πολύτεκνους και τους οδηγούς».
Μια κυρία μάλιστα, γνωστή και για τις λογοτεχνικές ανησυχίες της αλλά και την φίλια της με τον ιδρυτή του «Αριστερού ρεύματος» Γιώργο Παναγιωτακόπουλο, μόρφασε με έκδηλη αποστροφή, λέγοντας «θα τρίζουν τα κόκαλα του Ανδρέα που ξαναπήρε πίσω τα λεωφορεία από τους ιδιώτες». Φράση που ενόχλησε ιδιαιτέρως τον παριστάμενο υπουργό.
Όσο προχωρούσε η συζήτηση διαμορφωνόταν τελικώς μια κοινή παραδοχή: «Αν ήταν η Νέα Δημοκρατία στην εξουσία και έκανε το ένα δέκατο από αυτά που κάνουμε σήμερα εμείς, θα είχε πραγματικά καεί ο τόπος. Δεν θα είχε μείνει τίποτε όρθιο».
Οι άνθρωποι πάντως δεν έχουν χάσει το χιούμορ τους. Διό και το κλίμα έγινε ιδιαιτέρως εύθυμο όταν πολυγραφότατος διανοούμενος βουλευτής, προερχόμενος από το κομμουνιστικό στρατόπεδο, ύψωσε το ποτήρι του λέγοντας: «Και τώρα μπορούμε να πούμε προς τον πατριώτη μου τον Μητσοτάκη, Κώστα, ζεις, εσύ μας οδηγείς. Το θέμα, αγαπητοί μου, είναι πώς σερβίρεις το κάθε τι. Το ότι δεν καίγεται ο τόπος είναι τυχαίο; Δεν νομίζω. Διότι ο Γιώργος καταφέρνει να περάσει την πιο συντηρητική πολιτική με το πιο προοδευτικό περιτύλιγμα».
