Να και μια φορά που θα συμφωνήσω με τον Αλέξη Τσίπρα. Διότι το αίτημά του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας δεν είναι μαξιμαλιστικά διατυπωμένο. Δεν του ζητά να αρνηθεί ασυζητητί να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα που αλλάζει άρδην τις εργασιακές σχέσεις, την ίδια τη ζωή όλων των Ελλήνων. Αλλά να περιμένει τη γνωμάτευση του Συμβουλίου της Επικρατείας για το αν η διαδικασία αυτή είναι σύμφωνη με το σύνταγμα.
Κατά τούτο ο κ. Τσίπρας εμφανίζεται ηπιότερος στην τοποθέτησή του από τον φίλο μου τον Ανδρέα που είναι στο ΠΑΣΟΚ από την ημέρα της δημιουργίας του, έχοντάς το πληρώσει κάποτε και μην έχοντας διεκδικήσει να το πληρωθεί ποτέ. Αλλά και από πολλούς άλλους που με ηλεκτρονικά μηνύματα, από όλη την Ελλάδα, θεωρούν ότι «ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, αν θέλει να είναι συνεπής προς όσα κατά καιρούς έχει δηλώσει, πρέπει να αρνηθεί να υπογράψει αυτό το διάταγμα».
Κοινό μυστικό άλλωστε είναι ότι ανάλογες αντιδράσεις εκδηλώνονται και μέσα στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ. Σε τηλεφωνική μου συνομιλία με βουλευτή που εκλέγεται στη Β΄ Πειραιώς, μου επαναλάμβανε κάθε τόσο: «Δεν θα μπορούμε να σταθούμε πουθενά». Γιατί «αυτό το αποφασίσαμεν και διατάσσομεν, δεν μπορεί να το χωνέψει ο κόσμος. Ούτε τα ίδια τα στελέχη μας».
Το ερώτημα είναι γιατί η κυβέρνηση επιμένει σε αυτό το δρόμο. Γιατί φέρνει σε δύσκολη θέση και τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας αλλά και την κοινοβουλευτική της ομάδα. Το περίφημο μνημόνιο αναφέρει μέτρα, αλλά δεν αναφέρει πουθενά ότι για την επιβολή τους πρέπει να καταργηθεί η δικαιοδοσία της Βουλής των Ελλήνων να νομοθετεί.
Ο κατά τα άλλα φίλτατος Ανδρέας Λοβέρδος αναπτύσσει διάφορα επιχειρήματα υπέρ του νομότυπου της επιλογής του –που βέβαια δεν προκύπτει από ετσιθελική του διάθεση και δεν θα ήταν δυνατόν να προχωρήσει σε αυτήν χωρίς τη σύμφωνη γνώμη του πρωθυπουργού.
Αλλά το αξίωμα «ό,τι είναι νόμιμο, είναι και ηθικό» έχει ήδη αποτεφρωθεί στη βάτο την καιομένη του Βατοπεδίου.
Αν δεν εμπιστεύεστε ούτε καν την ίδια την κοινοβουλευτική σας ομάδα για να φέρετε τις αλλαγές με μορφή νομοσχεδίου στην εθνική αντιπροσωπεία, αν οι αλλαγές αυτές δεν περιβληθούν με την αναγκαία δημοκρατική νομιμοποίηση, τότε θα ανοίξετε ασκούς Αιόλου, ικανούς να παρασύρουν κάθε ως τώρα επίτευγμα στο συμμάζεμα της οικονομίας.
