Καιρός να λογικευτούμε όλοι

καιρός-να-λογικευτούμε-όλοι-851206

Κάποτε, όταν βλέπαμε του ξένους τουρίστες, Βρετανούς η άλλους Βορειοευρωπαίους, να αγοράζουν τα πορτοκάλια ή τα ροδάκινα με το τεμάχιο, καγχάζαμε. Όταν μάλιστα ακούγαμε που ζητούσαν να αγοράσουν καρπούζι με τη φέτα, πιάναμε την κοιλιά μας από τα γέλια. Τόσο παράξενο μάς φαινόταν. Και τους οικτίραμε. Έχοντας διαγράψει από τη μνήμη μας τους καιρούς που ο πατέρας μοίραζε στο τραπέζι τα κάστανα ή τα κεράσια, τόσα εσύ, τόσα εσύ, με μόνιμους ριγμένους τον ίδιο και τη μάνα.

Τώρα μπορεί να μην αγοράζουμε τα πορτοκάλια ή τα ροδάκινα με το τεμάχιο, αλλά σίγουρα έχουμε ξεχάσει εκείνο το «βάλε μωρέ, βάλε». Και σε μικρότερα η μεγαλύτερα παντοπωλεία έχει γίνει πια καθεστώς να πωλείται το καρπούζι τεμαχισμένο. Και όχι πια για τους ξένους, αλλά για τις μικρές ελληνικές οικογένειες.

Κάποτε λοιδορούσαμε εκείνο το είδος του τουρισμού με το περίφημο «all inclusive». Και θεωρούσαμε αδιανόητο να κάνουμε διακοπές μαντρωμένοι σε ένα θηριώδες ξενοδοχείο. Για να μην αναφερθώ στο πώς χαρακτηρίζαμε τις στρατιές των νεαρών με τα σακίδια στους ώμους, που αναζητούσαν πολύ φτηνά δωμάτια ή κατευθύνονταν προς τα «κάμπινγκ». Και ανατριχιάζαμε στην ιδέα ότι και το δικό μας παιδί θα κάνει τέτοιου είδους διακοπές.

Τώρα βλέπω διαφημίσεις ξενοδοχείων που απευθύνονται σε Έλληνες και περιλαμβάνουν στην τιμή του δωματίου από τα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, ως το πρωινό και ένα γεύμα, στην πιο απλή εκδοχή. Ή ακόμη και το «όλα πληρωμένα», να φτάνει ως ακόμη και τα αναψυκτικά. Και ακούω φίλους ξενοδόχους να σχολιάζουν ότι παλιότερα οι Έλληνες πελάτες «ρωτούσαν πρώτα τι ανέσεις και δυνατότητες προσφέρει ένα ξενοδοχείο και μετά την τιμή, ενώ τώρα, είναι συχνό το φαινόμενο μόλις ακούσουν την τιμή να κλείσουν το τηλέφωνο, με ένα ξερό ευχαριστώ, χωρίς άλλες απορίες».

Για να επιβιώσουμε ως οικονομία, στηριγμένη στον τουρισμό, πρέπει να προσαρμοστούμε. Και κυρίως πρέπει να προσαρμοστούν εκείνοι που προσφέρουν τουριστικές υπηρεσίες, φιλοξενίας, εστίασης, μεταφορών, ψυχαγωγίας και αντιμετώπιζαν τον Έλληνα πελάτη ως… σφάγιο που έπρεπε να το γδάρουν. Να εκλογικέψουν τις απαιτήσεις τους. Γιατί αλλιώς, όπως λέει και το παλιό άσμα, «πέταξε το πουλί, πάει στη στεριά την αντικρινή».

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου