Είναι να μη σου τύχει. Ο συμπαθής ηθοποιός Ντίνος Καρύδης πήγε, όπως κάθε συνταξιούχος, στο ΑΤΜ να κάνει ανάληψη από την σύνταξη του. Και αμέσως μετά έκανε μια ανάρτηση στο «twitter». Όπου έγραφε ότι παρά λίγο να πάθει εγκεφαλικό, διαπιστώνοντας πόσο είχε μειωθεί η σύνταξη του από τον «κοινωνικά δίκαιο» νόμο Κατρούγκαλου, ή αν θέλετε νόμο των Συριζανέλ -όπως λεμέ Δρακουμέλ- για το ασφαλιστικό. Σχεδόν η μισή, γραφεί. «Σήμερα παρά λίγο να πάθω εγκεφαλικό, όταν η σύνταξη του Αυγούστου είναι 50% κάτω… πιο λίγα και από το νοίκι που πληρώνω». Χωρίς να προσδιορίζει με ποια χρονική περίοδο κάνει τη σύγκριση. Προφανώς εννοεί από εκείνη που έπαιρνε πριν από την κρίση. Διότι στο μεταξύ και άλλοι, πριν από τους Συριζανέλ, με πρώτο τον ΓΑΠ, έχουν βάλει αγρίως το χέρι τους στις τσέπες των απόμαχων της εργασίας. Τόσο ώστε, για πολλούς, οι μειώσεις να ξεπερνούν και το 50%.
Η διαφορά είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με την ιδιότητα του προβεβλημένου καλλιτέχνη, είχε στρατεύει στον προεκλογικό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε μάλιστα δημοσιεύσει και άρθρο στην «Αυγή». Οπότε, όσοι «γουγλάρουν» συστηματικώς, έχοντας διαβάσει τα όσα έγραφε για «ψήφο περηφάνιας», έσπευσαν να του απαντήσουν με αναρτήσεις με τις οποίες του θύμιζαν τι είχε γράψει. Βλέπετε ζούμε στην εποχή όπου το διαδίκτυο λειτούργει ως ο… μεγάλος μαρτυριάρης. Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί μια αποκάλυψη, όταν πράγματι έχει γράψει κάτι και έχει δημοσιοποιηθεί.
Μετά δυο ημέρες, δεχόμενος τα… καταιγιστικά πύρα των «ακολούθων» και άλλων χρηστών του διαδικτύου, επανήλθε με νέα ανάρτηση. Όπου ζητούσε κατανόηση για το λάθος του, με ένα σχόλιο που περιείχε συγκρίσεις κάθε άλλο παρά τιμητικές για εκείνους που εμπιστεύθηκε, εκείνους που μας κυβερνούν: Απαντώ: «Άνθρωπος είμαι κάνω λάθη .. ΕΔΩ Ο ΙΗΣΟΥΣ ΔΙΑΛΕΞΕ ΓΙΑ ΜΑΘΗΤΗ ΤΟΥ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑ .. και ήταν και Θεός…».
Τι να γίνει; Έτσι συμβαίνει έκπαλαι στη ζωή. Τα λάθη πληρώνονται. Και «δεν αναγνωρίζονται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου», όπως προειδοποιούσαν πάντοτε οι τυποποιημένες πινακίδες διαφόρων καταστημάτων. Και τα κόμματα, φευ, είναι και αυτά… καταστήματα. Ενίοτε δε μαγαζάκια. Με όλες τις σημασίες της λέξης. Εξ ου και η σχέση τους με τους ψηφοφόρους είναι, συνήθως, «πελατειακή», όπως τα ίδια την ονομάζουν όταν αλληλοκαταγγέλονται.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
