Πάντα με καθυστέρηση

πάντα-με-καθυστέρηση-851206

Φολέγανδρος 12.

Είναι πραγματικά εκπληκτικό, το πόσος χρόνος απαιτείται για να καταλάβουν οι πολιτικοί μας τα απλούστερα των πραγμάτων. Δείτε για παράδειγμα το θέμα του αριθμού των βουλευτών. Χρειάσθηκε να φτάσουμε στη χρεοκοπία, να υπαχθούμε στο καθεστώς του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, για να αρχίσει να τους απασχολεί.

Όσοι μου κάνουν την τιμή να διαβάζουν τη στήλη μου, γνωρίζουν πόσο επίμονα, εδώ και χρόνια, υποστηρίζω ότι είναι ανάγκη πια, εκμεταλλευόμενοι τις πρόνοιες του ίδιου του Συντάγματος, να περιορίσουμε τον αριθμό των βουλευτών στο κατώτατο προβλεπόμενο από το Σύνταγμα. Στους διακόσιους, αντί των τριακοσίων.

Αν είχαν κάνει μια μελέτη θα διαπίστωναν πόσο μεγάλη θα ήταν η μείωση των δαπανών λειτουργίας του κοινοβουλίου. Γιατί δεν πρόκειται απλώς για τους μισθούς εκατό λιγότερων βουλευτών. Τα υπόλοιπα έξοδα για την γενική υποστήριξή τους, είναι πολύ μεγαλύτερα και από το σύνολο των αποδοχών τους.

Έπρεπε να φτάσουμε «στο χείλος της αβύσσου», κατά την έκφραση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για να εκφράσει τον δημόσιο προβληματισμό του επί του θέματος ο πρωθυπουργός και να κάνει συγκεκριμένη πρόταση ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Αμφότεροι όμως, στέκονται μόνο στην οικονομική πλευρά του θέματος. Ενώ δεν πρόκειται μόνο περί αυτού. Η μείωση πρέπει να γίνει τώρα, για έναν ακόμη λόγο. Με την εφαρμογή του Καλλικράτη πρέπει να εκπορευθεί άνωθεν το πνεύμα ότι η περιφερειακή αυτοδιοίκηση είναι το σημαντικότερο πολιτικό εργαλείο ανάπτυξης κάθε περιφέρειας. Ότι δεν έχουμε απλώς περιφερειακά συμβούλια και συμβούλους, αλλά τοπικά κοινοβούλια και βουλευτές.

Αν βεβαίως είναι πράγματι αγαθές οι προθέσεις της κεντρικής εξουσίας. Και δεν έχει κατά νου ότι η περιφερειακή αυτοδιοίκηση απλώς θα «διαβιβάζει» πιο συντονισμένα, τα αιτήματα και τα προβλήματα προς τα κεντρικά υπουργεία.

Δείτε τι γίνεται γύρω σας. Οι χώρες που έχουν επιτύχει καλύτερους ρυθμούς ανάπτυξης είναι ακριβώς οι χώρες που έχουν ισχυρή τοπική αυτοδιοίκηση. Είτε με τη μορφή κρατιδίων, όπως η Γερμανία, είτε πολιτειών όπως οι ΗΠΑ. Αφού η κρίση μας δίνει την αφορμή, τουλάχιστον μην κάνετε, άλλη μια φορά, μεσοβέζικα πασαλείμματα.

Δώστε στη Θράκη, τη Μακεδονία, τη Θεσσαλία, την Ήπειρο, την Πελοπόννησο, την Κρήτη, το Αιγαίο, το Ιόνιο, την δυνατότητα να ανοίξουν τα δικά τους αναπτυξιακά φτερά.

Είναι η τελευταία ελπίδα να ξεκολλήσουμε από την κεντρική κρατική κακομοιριά.

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου