Στο κείμενο της επομένης του «Brexit», στην ιστορία των εντός Ε.Ε. δημοψηφισμάτων, που ήταν αρνητικά απέναντι στις Βρυξέλλες, (Γαλλία, Ολλανδία, Νορβηγία, Ιρλανδία, Γροιλανδία και τώρα Βρετανία) υπήρχε -απολογούμαι- μια παράλειψη. Είχα ξεχάσει την περίπτωση του δημοψηφίσματος της Δανίας. Ο λαός της οποίας είχε απορρίψει το 1992 την Συνθήκη του Μάαστριχτ με 50,7 %. Οπότε έπεσαν όλοι επάνω στους Δανούς, με αποτέλεσμα να ξαναγίνει δημοψήφισμα το 1993 που απέδωσε πια ένα 56% υπέρ του ΝΑΙ και μόνο τότε ησύχασαν οι Βρυξέλλες. Ο,τι έγινε δηλαδή αργότερα στην Ιρλανδία. Και ό,τι επιχειρείται να επαναληφθεί και στην περίπτωση της Βρετανίας καθώς κινείται ένα ολόκληρο σύστημα με αίτημα την διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος.
Οι αναγνώστες μου γνωρίζουν ότι δεν είμαι αντιευρωπαϊστής. Αντιθέτως. Γιατί δεν πιστεύω ότι σε έναν κόσμο όπου συγκρούονται «βουβάλια» του μεγέθους των ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, Ινδίας, Βραζιλίας με τόσο γιγαντιαίες οικονομίες, η Ευρώπη μπορεί να τα καταφέρει καλύτερα αν, αντί να γίνει ένα πανίσχυρο «βουβάλι» και η ίδια, χωρισθεί και πάλι σε δεκάδες «βατράχια», επιστρέφοντας στα εθνικά κράτη, τα αλληλοσπαρασσόμενα.
Μόνο που αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί εναντίον της θελήσεως των λαών, αλλά μόνον με την ολόψυχη συμμετοχή των Ευρωπαίων πολιτών. Είναι απαράδεκτο, κάποιοι στις Βρυξέλλες που έχουν απονείμει εις εαυτούς τον ρόλο ενός νέου «Πάπα» της Ευρώπης, να διεκδικούν το «αλάθητο» έναντι των λαών. Και να επιβάλουν ένα ιδιότυπο «δημοκρατικό δικαίωμα», κατά το οποίο οι λαοί είναι ελεύθεροι να αποφασίζουν, αλλά αν η απόφασή τους είναι ασύμβατη προς τους σχεδιασμούς της Ευρωκρατίας, δεν γίνεται αποδεκτή. Οπότε υποβάλλονται σε «κατήχηση» έως ότου …μπουν στον ίδιο δρόμο.
Ασφαλώς και κάνουν λάθη και οι λαοί. Ιδίως όταν παρασύρονται από δημαγωγούς. Από πάσης φανατικούς. Εθνικιστές, θρησκόληπτους, μονομανείς, «επαναστάτες του γλυκού νερού». Η ιστορία γράφεται με αίμα και πόνο, όταν οι λαοί «γοητεύονται» από δημαγωγούς και ακραίους. Και η Ευρώπη το έχει πληρώσει πανάκριβα.
Αλλά, όταν σε όλες τις έως τώρα περιπτώσεις, όλοι οι λαοί, όπου έγινε δημοψήφισμα, ορμεμφύτως απαντούν «ΟΧΙ», οι διοικούντες την Ευρώπη πρέπει να ψαχτούν, διότι «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας». Να αποδεχθούν ότι δεν έχουν το «αλάθητο». Ούτε του Πάπα, ούτε της «φωτισμένης πρωτοπορίας».
Δεν είναι «στραβός ο γιαλός» των λαών. Η ευρωπαϊκή ελίτ, στραβά πορεύεται.
Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ
