Φολέγανδρος 10.
Ο φίλος δικηγόρος Αριστείδης Διαμαντόπουλος μου τηλεφώνησε για να μου αφηγηθεί ένα περιστατικό του οποίου υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας την Κυριακή το πρωί. Ένα περιστατικό από πρώτη άποψη κωμικό. Αλλά από δεύτερη άποψη ενδεικτικό. Για το κλίμα που έχει διαμορφωθεί μεταξύ των πολιτών. Ιδίως απέναντι στους πολιτικούς.
Σε ένα τραπέζι στο «Πεντελικό» της Κηφισιάς -γνωστό από την εποχή του σκανδάλου Κοσκωτά- κάθεται μια παρέα τεσσάρων ατόμων. Μετά από λίγο μπαίνει άλλη μια συντροφιά τριών ατόμων. Και ξαφνικά ο ένας από τους νεοεισελθόντες, ένας τυπικός μεσήλικας μικροαστός κατά την όψη, αρχίζει να «λούζει» ακατάπαυστα τον έναν από του καθήμενους: «Δεν ντρέπεστε, έτσι που μας καταντήσατε». «Είστε κλέφτες ή συνεργοί κλεφτών ή προστάτες κλεφτών όλοι σας».
Ο δεχόμενος την επίθεση, εντελώς ξαφνιασμένος, και μην μπορώντας να καταλάβει γιατί τον καθυβρίζουν, έμεινε αποσβολωμένος. Ούτε κανείς άλλος από την παρέα αντέδρασε. Ίσως γιατί θεώρησαν ότι οι ύβρεις αφορούσαν στη μια κυρία της συντροφιάς, που ήταν η άλλοτε πανίσχυρη γραμματέας του Κοσκωτά. Και ένιωσαν κάποια ανακούφιση όταν ο επιτιθέμενος έδωσε σύνθημα αποχώρησης στην παρέα του, λέγοντας ότι «δεν μπορώ να μείνω στον ίδιο χώρο με κλέφτες».
Μετά από μερικά λεπτά όμως ο οργισμένος κύριος επέστρεψε, αυτή τη φορά με απολογητικό ύφος. Προφανώς είχε ενημερωθεί από το προσωπικό για την ταυτότητα του ανθρώπου στον οποίο έκανε επίθεση: «Σας ζητώ συγνώμη κύριε, που δεχθήκατε αδίκως το ξέσπασμα της οργής μου. Αλλά παραγνώρισα. Σας πέρασα για πολιτικό. Μοιάζετε καταπληκτικά με τον πρόεδρο της Βουλής, τον Πετσάλνικο. Και αν ήταν αυτός ήθελα πράγματι να τα ακούσει, από έναν άνθρωπο που δεν υπήρξε ποτέ… του πεζοδρομίου. Διότι αν και ο ίδιος πιστεύω ότι είναι έντιμος, λόγω ιδιότητας τούς εκπροσωπεί όλους».
Μπορεί να φαίνεται αστείο το περιστατικό. Καταγράφει όμως με πιστότητα τα αισθήματα που διακατέχουν το μέσο πολίτη αυτής της χώρας. Το νοικοκύρη που βλέπει τη ζωή του να ανατρέπεται. Την πατρίδα του να πηγαίνει δεκαετίες πίσω. Και τους πολιτικούς του ηγέτες να μην κάνουν τίποτε άλλο από το να αλληλοκατηγορούνται διαρκώς για το ποιος φταίει περισσότερο. Και κάποιους από αυτούς, όπως η κ. Παπαρήγα και ο κ. Τσίπρας, να μας γυρίζουν πίσω στον καιρό της καταραμένης «αποχής», που τόσο ακριβά την πλήρωσε ο τόπος. Και πρωτίστως οι ίδιοι οι αριστεροί.
