Συμφωνώ ή διαφωνώ με τη στάση των τριών βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της κ. Μπακογιάννη, που δεν πείσθηκαν από την γραμμή που χάραξαν οι ηγεσίες των κομμάτων τους, οφείλω να τη σέβομαι. Όπως οφείλουν και οι ηγεσίες των κομμάτων να θυμούνται ότι κατά το σύνταγμα οι βουλευτές εκπροσωπούν το Έθνος, υπεράνω του κόμματός τους.
Όταν όλοι οι εκπρόσωποι του έθνους επιδίδονται κατά σύστημα σε κατάπνιξη της συνείδησης τους, άρα καθοδηγούνται από την κομματική και προσωπική σκοπιμότητα και μόνο, οι δε ηγεσίες των κομμάτων επιδιώκουν την παγίωση μιας τέτοιας πραγματικότητας με την απειλή ή την επιβολή διοικητικών ποινών επί παντός διαφωνούντος, τότε έχουμε ένα καθεστώς πολιτικής καταστολής.
Το ότι τέσσερις βουλευτές, τόλμησαν να εκφράσουν ανοικτά την διαφωνία τους, δεν σημαίνει ότι είναι και οι μοναδικοί που δεν έχουν πεισθεί και την ορθότητα των εκατέρωθεν ηγετικών επιλογών. Απλώς οι άλλοι, που μουρμουρίζουν διαρκώς στους δημοσιογράφους ή τους ψηφοφόρους τους, αλλά μόνο κατ’ ιδίαν, υποτάσσονται. Φοβούμενοι ακριβώς τα κατασταλτικά αντίποινα.
Επειδή συμβαίνει όχι απλώς να γνωρίζω αλλά να έχω μοιραστεί συνδικαλιστικούς και πολιτικούς αγώνες επί δεκαετίες με τον Γιάννη, θα ήθελα να σας θυμίσω κ. Πρόεδρε πως όταν, το 1974, η κομματική οργάνωση δημοσιογράφων του ΠΑΣΟΚ ήταν τετραμελής, ο Δημαράς ήταν ο πρώτος. Τότε που πλείστοι των σημερινών εκλεκτών σας ήταν ή απέναντι ή απολίτικοι. Μάχιμος από τον καιρό της δικτατορίας.
Τέτοιους ανθρώπους, που λειτούργησαν πάντα, σε δύσκολους καιρούς, κατά συνείδηση, δεν τους πιάνεις από το αφτί να τους στείλεις σπίτι τους. Προβληματίζεσαι από τη στάση τους. Γιατί αν δεν πείσθηκαν από τη «γραμμή», αυτό μπορεί να έχει διττή ερμηνεία. Η εύκολη –όσο και ανάξια- είναι ότι πρόκειται για… βλάκες ή δόλιους. Η άλλη είναι ότι πρέπει να ψαχτείτε.
Διότι αν τους ίδιους τους βουλευτές σας δεν καταφέρατε να πείσετε, για το σύνολο των επιλογών σας, ενδέχεται να μην είναι στραβός ο γιαλός. Αλλά στραβά να αρμενίζετε.
Εδώ δεν πρόκειται για αμερικάνικο εμπορικό «ντιλ» για να ισχύει το εκβιαστικό «take it or leave it». Άλλα για τη ζωή ενός λαού. Το μέλλον μιας πατρίδας. Επομένως, όποιος το έχει μέσα του το μεγάλο όχι, έχει υποχρέωση και να το εκφράσει. Πράσινος, γαλάζιος, ή άλλου χρώματος.
Η πολιτική καταστολή είναι καπάκι που εμποδίζει την ομαλή εξάτμιση. Και μπορεί να προκαλέσει εκρήξεις.
