Ζούμε σε χώρα Επιμηθέων. Αυτών που δεν προνοούν, δεν οδηγούν, αλλά τρέχουν μονίμως πίσω από τα γεγονότα. Και δυστυχώς τα πρότερα παθήματα δεν τους γίνονται μαθήματα.
Γράφω εκτάκτως μετά την, ορθή και επιβεβλημένη, απόφαση ορισμένων από τις 17 ημερήσιες εφημερίδες που συνεργάζομαι, -που είχαν την τεχνική δυνατότητα να λειτουργήσουν υπό έκτακτες συνθήκες- να μη λείψουν σήμερα από το καθήκον ενημέρωσης των αναγνωστών τους.
Και αφού χρειάσθηκε να χάσουν, με μαρτυρικό μάλιστα τρόπο, τη ζωή τους τρεις συνάνθρωποί μας, για να ξυπνήσει η συνδικαλιστική ηγεσία του κλάδου μας και να αντιληφθεί αυτό που επίμονα υποστηρίζει η μικρή τούτη στήλη. Ότι όταν είναι σε εξέλιξη κοινωνικοί αγώνες, οι δημοσιογράφοι δεν είναι δυνατόν να παροπλίζονται. Ότι η δική τους κινητοποίηση πρέπει να γίνεται σε άλλο χρόνο. Και να αναστείλει επιτέλους την απεργία.
Τραγικότερα πρόσωπα Επιμηθέων όμως είναι οι πολιτικοί ηγέτες μας, μηδενός εξαιρουμένου. Έπρεπε να ζήσουμε αυτή την τραγωδία, την καταστροφή τριών οικογενειών, για να συναινέσουν στην καταδίκη της βίας και στην ανάγκη σύγκλησης των πολιτικών αρχηγών. Αν και δεν ελπίζω, δυστυχώς, ότι από την συνάντηση αυτή θα βγει λευκός καπνός, σημάδι ότι έχουμε εθνική συνεννόηση.
Και τούτο διότι, από τις ομιλίες των εκπροσώπων των τριών μικρότερων κομμάτων στη Βουλή έμοιαζε, κάποιοι, ενώ αποκηρύσσουν τη βία, να ρίχνουν λάδι στη φωτιά.
Το γνωρίζετε όλοι ότι τούτη την ώρα η κοινωνία είναι, δικαιολογημένα, εύφλεκτη. Και κυρίως τα νέα παιδιά, που αντί προοπτικής για ένα… χαμογελαστό μέλλον, βλέπουν να υψώνεται μπροστά τους ένα τείχος μαυρίλας. Μια ζωή μιζέριας.
Το τελευταίο λοιπόν που θα έπρεπε να κάνετε είναι να βάζετε «φωτιά στα τόπια» με εμπρηστικά συνθήματα και ομιλίες. Να εκτοξεύετε παχιά επαναστατικά μανιφέστα και να οδηγείτε τα παιδιά μας στην αγκαλιά των πιο ανεγκέφαλων ομάδων, που εκμεταλλεύονται την απελπισία τους για να επιβάλουν το δικό τους «δίκαιο».
Το «δίκαιο» κατά το οποίο, «ε δεν έγινε και τίποτα, τρία τσανάκια των αφεντικών λιγότερα».
Δώστε όλοι μαζί διέξοδο και ελπίδα στους νέους. Διαφορετικά θα ζήσουμε και τα ακόμη χειρότερα.
