Από μια άποψη είναι να σας λυπάται κανείς κ. Πρόεδρε, και εσάς και τους συντρόφους στην εξουσία. Διότι αυτά που εξελίσσονταν χθες, ενόσω γράφονταν τούτες οι γραμμές, καταδεικνύουν το μέγεθος της σύγχυσης στην οποία βρίσκεστε χωρίς να μπορείτε να ξεκαθαρίσετε ποιος ακριβώς είναι ο ρόλος σας, τι πράγματι πρέπει να κάνετε, τώρα που «ήρθε η στιγμή ν’ αποφασίσεις, με ποιους θα πας και ποιους θ’ αφήσεις» όπως τραγουδούσε άλλοτε ο Διονύσης Σαββόπουλος.
Κάποτε ήταν πολύ εύκολο για σας να επιλέξετε πλευρά. Παίρνατε ανέτως θέση στο πλευρό κάθε διαμαρτυρομένου. Συχνότατα επικεφαλής διαδηλωτών. Και όταν το κράτος, «γαλάζιο» ή «πράσινο», αντιμετώπιζε τους διαμαρτυρόμενους με αστυνομικά μέτρα, με βροχή δακρυγόνων, τείχη από ασπίδες και εκτεταμένη χρήση ροπάλων, εσείς μετείχατε στη χορωδία που ανέπεμπε το σύνθημα «μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι».
Τώρα που το κράτος έχει πάρει …ροζέ απόχρωση, με εσάς στην εξουσία, ποια είναι η διαφορά σας στον τρόπο αντιμετώπισης των διαλαλούντων αγροτών από τους προηγούμενους; Τώρα εναποθέτετε και εσείς την προστασία σας στις δυνάμεις καταστολής. Τα «γουρούνια» και οι «δολοφόνοι» εντέλλονται από την «για πρώτη φορά Αριστερά» να εφαρμόσουν απέναντι στους αγρότες εκείνα ακριβώς που έχουν διδαχθεί από τους προηγούμενους. Και ανακηρύσσονται φύλακες του λαού απέναντι σε …δυνάμεις της αντίδρασης.
Εκείνο που απομένει είναι να σας ακούσουμε σε λίγο να ανακηρύσσετε είτε τους αγρότες, είτε τους επιστήμονες, τους ελεύθερους επαγγελματίες, τους συνταξιούχους και κάθε άλλο διαμαρτυρόμενο ως «εχθρούς του λαού». Παλαιά κλασική μέθοδο όλων των «αριστερών» εξουσιών, όταν εφάρμοζαν στην πράξη δεξιές πολιτικές, όταν κατέφευγαν σε μέτρα πράγματι αντιλαϊκά. Οπότε βάπτιζαν πάντα διαφωνούντα ως «εχθρό του λαού».
Κάθε άλλο παρά επιχαίρω με όσα παρακολουθούμε. Διότι παραμένω αμετακινήτως συνεπής στην αντίθεσή μου προς όλες τις μορφές καταλήψεων, προς κάθε δράση οποιασδήποτε ομάδας που καταργεί τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των υπολοίπων, που χρησιμοποιεί ως όμηρο την κοινωνία. Ακριβώς δηλαδή στην τακτική που εσείς διδάσκατε τόσα χρόνια. Που βαπτίζατε την κατάληψη μιας οδού από μια δράκα μερικών δεκάδων διαμαρτυρομένων, ως «ριζοσπαστικοποίηση των μαζών». Αρκεί να επρόκειτο για «δικούς σας», ή «δικές σας» για να θυμηθούμε τις καθαρίστριες που τώρα διορίζονται ως δικαστικοί υπάλληλοι.
Ανησυχώ όμως. Διότι παρακολουθώ μια κυβέρνηση, που διαχειρίζεται μια κρίση, να μην έχει μπούσουλα, να πορεύεται στα τυφλά.
