Σχεδόν τα δύο τρίτα των ψηφοφόρων αρνήθηκαν να «παραμυθιαστούν» από τα όσα προεκλογικώς υποσχόταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Και τον καταψήφισαν, επιλέγοντας άλλα κόμματα. Ετσι όμως όπως λειτουργεί το καλπονοθευτικό εκλογικό μας σύστημα, αρκεί αυτός ο ένας στους τρεις, που τους πίστεψε και τους ψήφισε, ώστε να έχουν μια ισχυρή πλειοψηφία στη Βουλή. Και τώρα, την ευπιστία του ενός τρίτου των συμπολιτών μας, την πληρώνουμε και όλοι οι υπόλοιποι.
Για να μην σας ζαλίζω, με τα όσα υποσχέθηκε ο ένας και ο άλλος από τους σημερινούς υπουργούς, στέκομαι μόνο σε μια δημόσια δέσμευση του ίδιου του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα σε ένα από τα πιο επίσημα διεθνή φόρουμ.
Στο συνέδριο του «Εκόνομιστ» στις 15 Μαΐου, όπου προσδιόρισε ως εξής τους τέσσερις βασικούς άξονες της πολιτικής του:
1. Χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα.
2. Καμία νέα περικοπή σε μισθούς και συντάξεις.
3. Συζήτηση για την αναδιάρθρωση του χρέους.
4. Ισχυρό πακέτο για δημόσιες επενδύσεις, ιδίως στις υποδομές και τις νέες τεχνολογίες.
Για να μη θυμηθώ και το ανέκδοτο των Σκουρλέτη, Στρατούλη και άλλων, που μόλις έγιναν υπουργοί της «για πρώτη φορά Αριστεράς» μας υποσχέθηκαν ότι, αντί περικοπών, θα επανέλθει και η δέκατη τρίτη σύνταξη. Και τώρα που ξανάγιναν για δεύτερη φορά κυβερνήτες, σε δεκάδες χιλιάδες ανθρώπους θα κόψουν τέτοιο ποσοστό, σε κύριες και αναδρομικές, που θα αντιστοιχεί σε μια έως τρεις από τις συντάξεις που τους απέμειναν. Διότι, όπως ξεκαθάρισε ο κ. Κατρούγκαλος, όλοι οι υπολογισμοί θα γίνουν με βάση το ύψος της «ονομαστικής» σύνταξης. Αυτής που είχαν το 2008 και όχι αυτής που πράγματι παίρνουν σήμερα.
Τώρα, όπου βρεθώ και όπου σταθώ, ακούω γκρίνια, ακούω κλαυθμούς. Ακόμη και κατάρες άκουγα χθες στη λαϊκή. Και την μεν οργή εκείνων που δεν «μάσησαν» τις υποσχέσεις, που δεν «κατάπιαν» τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και δεν ψηφίσαν τη «δεύτερη φορά Αριστερά», την καταλαβαίνω. Οι υπόλοιποι, όσοι τα χάψατε και τους ψηφίσατε, παίρνοντάς μας όλους στο λαιμό σας, με ποιο δικαίωμα γκρινιάζετε; Δεν το ξέρετε ότι «μετά την απομάκρυνση» όχι μόνο εκ του ταμείου αλλά και εκ… της κάλπης, «ουδέν λάθος αναγνωρίζεται»;
