Γ. Π. ΜΑΣΣΑΒΕΤΑΣ:Το μη χείρον

γ-π-μασσαβεταστο-μη-χείρον-211589

Μεγαλώσαμε, όλοι εμείς της γενιάς μου, με το όνομα της Κύπρου στο στόμα. Φωνάζοντας συνθήματα άλλοτε για την ένωση και άλλοτε για την αυτοδιάθεση, φάγαμε το πρώτο ξύλο στις διαδηλώσεις. Μακρινές ιστορίες. Πικρές. Ξεχασμένες.

Παρακολουθήσαμε, στην πολιτική ιστορία του τόπου, ένα συνεχές ανικανοποίητο των πολιτικών σχημάτων και προσώπων όταν βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Την οργισμένη απόρριψη διαφόρων σχεδίων. Τόσο ώστε πολλοί να χαρακτηρίζουν το κυπριακό ως μια «ιστορία χαμένων ευκαιριών».

Και τώρα, που βρισκόμαστε; «Με πρωτοβουλία των ΗΠΑ, δρομολογείται μια λύση» διαβάζουμε. Και η νυφίτσα της τούρκικης διπλωματίας, ο Νταβούτογλου, σπεύδει να μας προειδοποιήσει ότι πρόκειται για την «τελευταία ευκαιρία». Ότι αν απορριφθεί και αυτό το σχέδιο, που συνιστά βελτιωμένη εκδοχή του σχεδίου Ανάν, θα επέλθει απλώς η νομιμοποίηση των τετελεσμένων.

Ας είναι καλά η χούντα, που άνοιξε την πόρτα να μπουν τα τούρκικα στρατεύματα στη Μεγαλόνησο. Αυτοί οι «υπερπατριώτες», τους οποίους εξυμνούν και θαυμάζουν οι σημερινοί ιδεολογικοί τους απόγονοι, οι χρυσαυγίτες. Όπως και στην Μικρασιατική καταστροφή, ετσι και στην Κύπρο, μας έκαψαν οι πλειοδότες. Που τάχα θα μας εξασφάλιζαν το μέγιστο. Με αποτέλεσμα να χάσουμε τα πάντα.

Τώρα τι περιμένουμε; Απλώς την διάψευση του δόγματος του Σαρτζετάκη. Δεν θα είμαστε πλέον «έθνος ανάδελφων». Η χθεσινή «κόρη» της «μητέρας Ελλάδας» θα γίνει οριστικώς πλέον αδελφή. Μια άλλη κρατική οντότητα, στην οποία το ελληνικό στοιχείο θα είναι πληθυσμιακώς, οικονομικώς και πνευματικώς το κυρίαρχο, αλλά «συνταγματικώς» ισοδύναμο με το τουρκικό.

Είναι προφανές ότι «βαρεθήκαμε» οι Ελλαδίτες να ασχολούμαστε με το κυπριακό. Διό και οι εξελίξεις, όσα διεθνώς τεκταίνονται τούτη την ώρα, ελάχιστα μας απασχολούν. Δεν είναι πια το πρώτο θέμα στην ειδησεογραφία μας. Ίσως κουράσθηκαν και οι ίδιοι οι Κύπριοι. Ίσως δεν έχουν πια τίποτε άλλο να περιμένουν, από το να αποδεχθούν το νέο σχέδιο, ως το μη χείρον. Προσδοκώντας τουλάχιστον να δουν μια μέρα τα τουρκικά άρματα και τους στρατιώτες να φορτώνονται σε αρματαγωγά και να περαιώνονται στην απέναντι ακτή. Να ξηλώνονται τα συρματοπλέγματα, το τελευταίο τείχος κατοχής στην Ευρώπη.

Δεν έχω πια άλλα δάκρυα να χύσω. Ούτε και περιμένω να πανηγυρίσω, από οποιαδήποτε λύση. Απλώς μια ευκαιρία ανακούφισης ότι αποφύγαμε το χειρότερο. Διότι πάντα υπάρχουν και χειρότερα. Και έχουμε προαιώνια ροπή προς αυτά.

#Tags

Εγγραφείτε στο Newsletter του Ταχυδρόμου