Δυο ταυτόχρονες δημοσκοπήσεις για την αναμέτρηση στον Δήμο Αθηναίων δείχνουν αμφότερες ότι οι πολίτες κουράσθηκαν πια να τρέχουν πίσω από τις «κεντρικές επιλογές» των κομμάτων. Ότι βαρέθηκαν το κομματικό «καπέλωμα» της τοπικής αυτοδιοίκησης και τα ψεύτικα διλήμματα που το συνοδεύουν. Ότι θέλουν να έχουν δήμαρχο και όχι κομματάρχη.
Το ότι ο νυν δήμαρχος Γιώργος Καινής εμφανίζεται να προηγείται σε όλες τις δημοσκοπήσεις, αν και κατεβαίνει ως ανεξάρτητος, χωρίς κομματικό «χρίσμα» και με μοναδική πολιτική δύναμη που ανακοίνωσε ότι αποδέχεται την υποψηφιότητα του την μικρή ΔΗΜΑΡ, είναι εξαιρετικώς παρήγορο. Δείχνει ότι οι πολίτες δεν είναι διατεθειμένοι πια να ξανακαταπιούν, ασυζητητί, ό,τι σερβίρουν τα κομματικά επιτελεία.
Ας πάρουμε τα πράγματα με απλή λογική. Ο κ. Καινής δεν υπήρξε για την Αθηνά ο Μέγας Δήμαρχος. Δεν ήτανε κανένας …θαυματοποιός. Οι πολίτες όμως τον συγκρίνουν με τους πομπωδώς προβεβλημένους προκατόχους του, άπαντες «αστέρες» των κομματικών επιτελείων. Και ενώ εκείνοι, όλοι, προσέθεταν χρέη και μόνο χρέη στο πρώτο δήμο της χώρας, εκείνος, με μυαλό κοινού ανθρώπου, κατάφερε να νοικοκυρέψει, σε μεγάλο βαθμό τα οικονομικά του. Ενώ εκείνοι, προκειμένου να προβληθούν, ώστε να επιστρέψουν θριαμβευτές στην λεγόμενη «κεντρική πολιτική σκηνή», επιδόθηκαν σε έργα βιτρίνας, εκείνος, μέσα στην δυσμενέστερη οικονομική περίοδο, κατάφερε να παρουσιάσει ένα αξιόλογο κοινωνικό έργο. Δίνοντας προτεραιότητα στον συνάνθρωπο και όχι στα …κάγκελα και τα σιντριβάνια.
Κυρίως όμως οι πολίτες, με τις επιλογές τους, αποδοκιμάζουν την πρακτική των κομμάτων. Αυτήν που υποτιμά την νοημοσύνη τους. Μια πρακτική που περιέγραφα την περασμένη εβδομάδα, γράφοντας ότι τα κόμματα «σκαλίζουν τα κομματικά τους ερμάρια αναζητώντας γυαλιστερές χάντρες για να θαμπώσουν τους ιθαγενείς. Και τι βρίσκουν πιο πρόχειρο; Τους εν ενεργεία ή τους πρώην βουλευτές τους. Η τους επιλαχόντες. Τους οιονεί συνυπεύθυνους για την κατάντια της χώρας τα τελευταία χρόνια. Είτε βρίσκονταν στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση».
Η τοπική αυτοδιοίκηση χρειάζεται ανανέωση. Και αυτό δεν είναι θέμα ηλικίας. Δεν λύνεται με το να επιστρατεύονται νεαρά άτομα προερχόμενα επίσης από τον κομματικό σωλήνα. Διότι το νεαρόν της ηλικίας δεν είναι πανάκεια. Αν, νέα σε ηλικία κομματικά στελέχη, επιδίδονται ακατασχέτως σε εκφορά τυποποιημένης συνθηματολογίας με ξύλινη γλώσσα, τότε απλώς επιβεβαιώνουν ότι «δεινόσαυροι» υπάρχουν σε όλες τις ηλικίες. Ότι κάποιοι εκπαιδεύονται ως …δεινόσαυροι εξ απαλών ονύχων.
