Με επτά λέξεις τα είπε όλα. Ηταν πράγματι συγκλονιστικό το σχόλιο του Κώστα Μπακογιάννη, γιου του δολοφονημένου από την «17 Νοέμβρη» Παύλου Μπακογιάννη, για την έκδοση του βιβλίου του αρχιδολοφόνου Κουφοντίνα από τις εκδόσεις Λιβάνη. «Ματωμένο βιβλίο, ματωμένα χρήματα. Να τα χαίρεστε».
Όπως έχουν αποκαλύψει οι ίδιοι οι δολοφόνοι, η τότε δίχρονη κόρη μου με έσωσε και μένα και τον Μιχάλη Βρανόπουλο, ένα βράδυ του 1993, καθώς βγαίναμε από την ταβέρνα του Βυρίνη, στο Παγκράτι, με τους δολοφόνους να περιμένουν απέξω να εκτελέσουν τον αδελφικό μου φίλο, οπότε θα έπαιρναν τα σμπάρα και μένα. Αλλά «κώλωσαν» επειδή κρατούσα το παιδί στην αγκαλιά μου. Και την έστησαν άλλη φορά, το 1994, δολοφονώντας άνανδρα τον Μιχάλη, έξω από το γραφείο του.
Ακόμη όμως και αν δεν συνέβαινε δύο από τα θύματα του Κουφοντίνα και των σύνεργων του να είναι φίλοι μου, όπως ο Μιχάλης και ο Παύλος, την ίδια απέχθεια και το ίδιο μίσος θα είχα για όλον αυτόν τον εσμό των κουμπουροφόρων. Την ίδια απογοήτευση και αποστροφή θα μου προκαλούσε το γεγονός ότι ένας εκδοτικός οίκος, στον οποίο το 1987 εμπιστεύθηκα την έκδοση των χρονογραφημάτων μου στην «Ελευθεροτυπία», με τον τίτλο «Καλημέρα Πολίτη», έδωσε βήμα στον δολοφόνο να …διαφημίζει την εγκληματική του δράση. Προβαλλόμενη ως …προϊόν που απευθύνεται σε νέους «καταναλωτές». Σε επίδοξους δολοφόνους, μιμητές του Κουφοντίνα.
Διαβάζω τα επιχειρήματα ορισμένων, που επικαλούνται την ρήση του Βολτέρου «ακόμη και αν διαφωνώ πλήρως με τις απόψεις σου, θα αγωνίζομαι για το δικαίωμα σου να τις εκφράζεις». Οποία ιεροσυλία. Ο Βολτέρος μιλούσε για το δικαίωμα στην διαφορετική άποψη. Όχι για το «δικαίωμα» στις άνανδρες δολοφονίες ανθρώπων επειδή ακριβώς «δεν μας γουστάρουν» οι απόψεις τους. Όπως ιεροσυλία, για την οποία ευθύνεται απολύτως ο εκδοτικός οίκος, είναι και το εξώφυλλο του βιβλίου. Το οποίο εξισώνει τους δολοφόνους της «17 Νοέμβρη» με τους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης κατά των Γερμανών κατακτητών.
Να τα χαίρονται όσα κερδίσουν. Διότι το κέρδος, και όχι βεβαίως η «ελεύθερη διακίνηση των ιδεών», είναι το μοναδικό κίνητρο αυτού του εγχειρήματος. Με το οποίο απλώς δικαιώνουν τον Κάρολο Μαρξ που είχε πει ότι «οι καπιταλιστές, μπροστά στο χρήμα, είναι ικανοί να σας πουλήσουν το σκοινί για τους κρεμάσετε».
