Οταν κινείται διαδικασία ποινικής δίωξης εναντίον και του πλέον ασήμαντου, από πλευράς ιεραρχίας, δημοσίου υπαλλήλου, τότε ο υπάλληλος αυτός τίθεται, αυτοδικαίως, σε διαθεσιμότητα ή αργία. Το ερώτημα είναι αν αυτό το «αυτοδικαίως» είναι δίκαιο να ισχύει για κλητήρες, ή γραμματείς, για απλούς αστυνομικούς ή εφοριακούς, για «μικρούς» προϊσταμένους, αλλά όχι για τα μεγάλα γκεσέμια της ευρύτερης δημόσιας διοίκησης.
Εχουμε στις μέρες μας δυο εκπληκτικές περιπτώσεις. Όπου, ενώ έχει ασκηθεί διαδικασία ποινικής δίωξης εναντίον των επικεφαλής δυο οργανισμών, που όμως απολαύουν ενός καθεστώτος ειδικής ανεξαρτησίας, εξακολουθούν να παραμένουν στις θέσεις τους. Πρόκειται για τους επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ και του περίφημου Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας που, τάχα, είναι το «αφεντικό» όλων των μεγάλων τραπεζών, αφού μέσω αυτού πήραν τα τεράστια ποσά για την αυτοχρηματοδότησή τους και εκείνο ελέγχει ένα πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών τους.
Τόσο όμως ο επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ κ. Ανδρέας Γεωργίου, όσο και η Διευθύνουσα Σύμβουλος του ΤΧΣ κ. Αναστασία Σακελλαρίου, επιμένουν να παραμένουν στη θέση τους εκμεταλλευόμενοι το ειδικό καθεστώς «ανεξαρτησίας» των οργανισμών που προΐστανται. Και οι δύο περιπτώσεις είναι εξίσου προκλητικές, παρά τη διαφορετικότητά τους.
Ο κ. Γεωργίου επιμένει να μένει γαντζωμένος στην καρέκλα του, πάρα το ότι από την πολιτική ηγεσία του ζητήθηκε να διευκολύνει τις ανακρίσεις, υποβάλλοντας την παραίτησή του. Διότι επιδιώκει να τον απολύσουν, ώστε να εισπράξει μια μεγάλη αποζημίωση που προβλέπεται από τον ιδρυτικό νόμο της ΕΛΣΤΑΤ.
Η κ. Σακελλαρίου επίσης «σφυρίζει αδιάφορα», όταν όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης ζητούν να απομακρυνθεί, ώστε να διευκολύνει τη δικαιοσύνη στο έργο της. Αλλά στη στάση της αυτή έχει πολιτική στήριξη. Από τον υπουργό Οικονομικών κ. Στουρνάρα. Ο οποίος, υπερυψώνοντας εαυτόν υπεράνω της Δικαιοσύνης και αυτοαναγορευόμενος σε ανακριτή, εισαγγελέα και δικαστή, έσπευσε, με μια δήλωση του, να «αθωώσει» την κ. Σακελλαρίου, λέγοντας ότι:«νομικοί και τραπεζικοί κύκλοι, δεν βλέπουν κανένα πρόβλημα…»!
Ετσι, η εν λόγω κυρία, αν και υπόλογος έναντι της Δικαιοσύνης, θα ολοκληρώσει το έργο της επιστροφής των μετοχών στους ιδιώτες τραπεζίτες, σε τιμές «τρέχουσας χρηματιστηριακής αξίας», δηλαδή τόσο πολύ χαμηλότερες από την αξία με την οποία υποθηκεύθηκαν, ώστε το δημόσιο να χάσει πάνω από είκοσι δισεκατομμύρια. Τα οποία θα κληθούν να καλύψουν οι φορολογούμενοι.
Καλά, αυτοί δεν έχουν φιλότιμο. Εσείς που κυβερνάτε, έχετε;
