Ωραία σύμπτωση. Τη σχεδιάζατε από καιρό; Να εμφανισθεί η πλήρης γελοιοποίηση αυτής της κυβέρνησης, την ώρα ακριβώς που αναλαμβάνει επισήμως και πανηγυρικώς την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης;
Ακούγοντας και διαβάζοντας τις δηλώσεις με τις οποίες γνωστοποιήθηκε η κατάργηση του μέτρου για το εισιτήριο των 25 ευρω στα νοσοκομεία και η αντικατάσταση του με το «ισοδύναμο» πεντάλεπτο επί της τιμής των προϊόντων καπνού, θα νόμιζε κανείς ότι η σημερινή κυβέρνηση των Σαμαρά-Βενιζέλου προχώρησε γενναιοψύχως στην κατάργηση μιας άδικης, αντικοινωνικής απόφασης μιας άλλης, μιας προηγούμενης κυβέρνησης. Αμ δε. Απλώς «τα μούτρα τους έφτυσαν» αμφότεροι. Διότι οι ίδιοι, με τις κομματικές ομάδες στη Βουλή των Ελλήνων είχαν υπερψηφίσει και επιβάλει αυτό το μέτρο που τώρα καταργούν.
Μα, θα πει κάποιος, γιατί είναι γελοιοποίηση και όχι «απόδειξη κοινωνικής ευαισθησίας» αυτή η αλλαγή στάσης; Διότι στην πολιτική δεν έχει σημασία μόνον τι λες, αλλά και πότε και πώς το λες. Αν ήθελαν να αποφύγουν τη γελοιοποίηση, έπρεπε να είχαν μαζέψει τον πολύφερνο υπουργό Υγείας πριν βγει στα τηλεοπτικά παράθυρα να σκιαμαχεί υπέρ του μέτρου με αγοραία φρασεολογία και πολιτικό «κουτσαβακισμό».
Πολιτική είναι η τέχνη του προνοείν, προβλέπειν και προλαμβάνειν.
Αν η πεντάλεπτη επιβάρυνση επί των προϊόντων καπνού είναι το «αυγό του Κολόμβου» για τη συγκεκριμένη υπόθεση, που όχι μόνον καλύπτει τα ζητούμενα είκοσι πέντε εκατομμύρια, ένεκεν των οποίων επιβλήθηκε, με τροϊκανή επιταγή, αλλά αφήνει και περίσσευμα, αφού προϋπολογίζεται ότι θα αποδώσει έσοδα σαράντα εκατομμυρίων, πόσο μυαλό χρειαζόταν για να το κάνετε νωρίτερα;
Ετσι όπως το κάνατε κραυγάζει ότι το κίνητρο σας δεν είναι η, λίαν οψίμως εκδηλούμενη, κοινωνική σας ευαισθησία. Αλλά ο φόβος σας. Ο φόβος ότι, με την επιβολή του μέτρου, τα απομεινάρια του πρώην ΠΑΣΟΚ θα υφίσταντο και νέα, μοιραία, συρρίκνωση. Όχι μόνο στην εκλογική του βάση, αλλά ακόμη και στην κοινοβουλευτική του ομάδα. Με κίνδυνο να πέσει η κυβέρνηση.
Οσο για την ευθιξία του κ. Γεωργιάδη, που… καταργήθηκε με τέτοιο …στραπατσάρισμα, αλλά δεν ένιωσε την ανάγκη να παραιτηθεί, ουδεμία έκπληξη. Μάθαμε, σε τούτο τον τόπο, να μη ζητάμε «καλλιγραφίες από της μαϊμούς τον κώλο». Μήπως παραιτήθηκε κανείς και για την απόδραση του Χριστόδουλου Ξηρού;
