Ο Αμος Οζ, πολυβραβευμένος συγγραφέας, αγωνιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και ειρηνιστής, που έχει ενοχλήσει πολλάκις την πολιτική ηγεσία της πατρίδας του, του Ισραήλ, με τη δράση του, βρίσκεται τούτες τις μέρες στην Αθήνα, για μια παρουσίαση του έργου. Με την ευκαιρία αυτή έδωσε μια συνέντευξη στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας «Το Βήμα»,όπου αναπτύσσει ενδιαφέρουσες απόψεις, άξιες να διαβαστούν. Κρατώ δυο καίρια σημεία. Ένα «τοπικό» και ένα παγκόσμιας σημασίας.
Το πρώτο αναφέρεται στη σύγκρουση Παλαιστινίων και Ισραηλινών. Το παραθέτω ως την εναργέστερη προσέγγιση από ένα ελεύθερο μυαλό:
«Οι ζηλωτές και οι φονταμενταλιστές και στις δύο πλευρές, και στην Παλαιστίνη και στο Ισραήλ, προσπαθούν με ένταση να μετατρέψουν αυτή τη διαμάχη σε θρησκευτικό πόλεμο. Αλλά δεν πρόκειται περί αυτού. Στην ουσία πρόκειται για διαφωνία σχετικά με το πολύ συγκεκριμένο ερώτημα: σε ποιον ανήκει αυτή η γη; Είναι μια τραγική διένεξη, διότι οι Παλαιστίνιοι δεν έχουν άλλη γη από αυτή, το ίδιο και οι Ισραηλινοί. Η μοναδική ρεαλιστική λύση είναι να χωρίσουμε το σπίτι σε δυο μικρότερα διαμερίσματα. Θυμηθείτε την περίπτωση της Τσεχοσλοβακίας. Το έκαναν υποδειγματικά και δεν χύθηκε αίμα. Η Τσεχική Δημοκρατία και η Δημοκρατία της Σλοβακίας στήθηκαν δίπλα- δίπλα, μια πόρτα. Αυτό πρέπει να είναι το μοντέλο επίλυσης του προβλήματος ανάμεσα στο Ισραήλ και στην Παλαιστίνη».
Το δεύτερο, είναι αυτό που ενδιαφέρει ιδιαιτέρως εμάς τους Έλληνες. Καθώς παρακολουθούμε την έξαρση του φανατισμού στο δημόσιο βίο μας. Φανατισμού κάθε είδους. Από τον φυλετικό, πολιτικό, θρησκευτικό, ως τον συντεχνιακό, ακόμη και «φίλαθλο».
«Το σύνδρομο του 21ου αιώνα δεν είναι η σύγκρουση ανάμεσα στην Ανατολή και στη Δύση, ανάμεσα στο Ισλάμ και στο χριστιανισμό. Το σύνδρομο του αιώνα μας είναι η σύγκρουση ανάμεσα στους φανατικούς και σε εμάς τους υπόλοιπους. Αυτό ισχύει και για την Ελλάδα και για το Ισραήλ και για τη Συρία, το ίδιο συμβαίνει και στις ΗΠΑ αλλά και στη Ρωσία. Υπάρχουν πολλών ειδών φανατικοί από τη μια και εμείς οι υπόλοιποι από την άλλη. Εκεί τοποθετείται η αληθινή διαχωριστική γραμμή».
Δυστυχώς ενθάδε υποκύπτουμε όλο και περισσότερο στη γοητεία των φανατικών. Από τους νεοφασίστες ως τους εργατοπατέρες των συντεχνιών, σαν αυτούς που οδήγησαν στην οριστική απώλεια του εξαμήνου τους φοιτητές της νομικής. Και θα το πληρώσουμε ακριβά.
