Σε κανονικούς διαχειριστές των οικονομιών που τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες έχουν μεταβληθεί τα τραπεζικά ιδρύματα, τα οποία το τελευταίο διάστημα μοιάζουν να έχουν αποθρασυνθεί τελείως και προχωρούν από αυθαιρεσία σε αυθαιρεσία. Μετά τις καταγγελίες για παράνομες παρακρατήσεις από λογαριασμούς μισθοδοσίας, προκειμένου να πληρωθούν δόσεις στεγαστικών ή καταναλωτικών δανείων καθώς και οφειλές προς την εφορία, καταγράφεται στην τοπική επικαιρότητα η περίπτωση επαγγελματία που αναγκάστηκε να πληρώσει πρόστιμο στον ασφαλιστικό της φορέα, για να μη χάσει τη ρύθμιση στην οποία είχε προβεί, επειδή η τράπεζά της μετάφερε αυθαίρετα σε λογαριασμό πληρωμής επαγγελματικού δανείου το ποσό που είχε καταθέσει προκειμένου να εξοφληθεί δόση προς τον ΟΑΕΕ.
Η κατάσταση με τις αυθαιρεσίες των τραπεζών έχει ξεφύγει πέρα από κάθε έλεγχο και κανένας καταθέτης που οφείλει σε τράπεζες ή στην εφορία, δεν είναι πλέον σίγουρος ότι θα υπάρχουν και την επόμενη μέρα τα χρήματα που πιστεύει ότι έχει αποταμιεύσει. Παρά τη βροχή των καταγγελιών και τα πρόστιμα που υποτίθεται ότι έχουν επιβληθεί στις τράπεζες για ανάλογες ενέργειες εις βάρος πολιτών, το φαινόμενο όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά λαμβάνει καθημερινά νέες διατάσεις. Με ένα ξερό «συγνώμη» οι διευθυντές των τραπεζικών υποκαταστημάτων, απαντούν στις διαμαρτυρίες των πελατών τους και προχωρούν, στη συνέχεια, στην επόμενη αυθαίρετη πράξη. Αλήθεια, θα λειτουργούσαν με τον ίδιο τρόπο τα τραπεζικά στελέχη, από τον ταμεία μέχρι τον προϊστάμενο του, αν είχε προβλεφθεί η άσκηση ποινικών διώξεων εναντίον τους κάθε φορά που αυθαιρετούν; Θα τολμούσε έστω και ένας τραπεζικός υπάλληλος να λειτουργήσει ως απόλυτος διαχειριστής των καταθέσεων του πολίτη αν ήξερε ότι θα βρεθεί από το γκισέ ή το γραφείο του, στο εδώλιο του κατηγορουμένου; Η απάντηση νομίζουμε ότι είναι αυτονόητη, όπως αυτονόητη θεωρούν πλέον οι πολίτες την άτυπη και σιωπηρή στήριξη του τραπεζικού συστήματος από το πολιτικό σύστημα της χώρας, ακόμη και στη παρούσα συγκυρία κατά την οποία η κοινωνία στενάζει. Το δικαίωμα να λειτουργούν κατ΄ αυτό τον τρόπο οι τράπεζες, το έδωσε η ίδια η θεσμοθετημένη και εκλεγμένη από το λαό πολιτεία, υπερψηφίζοντας νόμους που τους επιτρέπουν την πρόσβαση στο κάθε λογαριασμό. Αδιαφορώντας για τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της κάθε οικογένειας, που δίνει τιτάνια μάχη σε ημερήσια βάση για να επιβιώσει, οι τράπεζες βάζουν χέρι σε λογαριασμούς μισθοδοσίας, σε επιδόματα ανεργίας, ακόμη και σε καταθέσεις ποσών που προορίζονται για την εξόφληση υποχρεώσεων σε τρίτους όπως τα ασφαλιστικά ταμεία. Την ίδια στιγμή χρηματοδοτούνται με δισεκατομμύρια τα οποία επιβαρύνουν το δημόσιο χρέος, προκειμένου να καλύψουν τις απώλειες των κεφαλαίων τους από το κούρεμα των ομολόγων, ενώ επικαλούνται το τραπεζικό απόρρητο κάθε φορά που τους ζητείται να δημοσιοποιήσουν στοιχεία για καταθέτες με ύποπτες συναλλαγές.
Δεν γίνεται να μην παρατηρήσουμε ότι τους τελευταίους μήνες η κατάσταση με τις τραπεζικές αυθαιρεσίες είναι περίπου ανεξέλεγκτη. Οι καταγγελίες στις ενώσεις καταναλωτών έχουν λάβει μορφή χιονοστιβάδας και καθημερινά τα ΜΜΕ βομβαρδίζονται από περιπτώσεις πολιτών οι οποίοι διαπιστώνουν εμβρόντητοι ότι κάποιος τραπεζικός υπάλληλος έχει αποφασίσει για το υπόλοιπο του λογαριασμού τους. Παρόλα αυτά, τα φαινόμενο εξακολουθεί να υφίστανται και να λαμβάνει διαστάσεις.
Την ίδια στιγμή, επανέρχονται στην επικαιρότητα οι φήμες περί απελευθέρωσης των πλειστηριασμών ακινήτων τα οποία οφείλουν οι ιδιοκτήτες τους στις τράπεζες. Μήπως αυτά τα δύο συνδέονται και καλλιεργείται εντέχνως το κλίμα για τον Αρμαγεδώνα που θα ακολουθήσει; Ποιος μπορεί να δώσει πειστικές απαντήσεις πριν ο κόσμος πάρει την κατάσταση στα χέρια του;
