Μια πραγματικά εφιαλτική κατάσταση στον ευαίσθητο τομέα της εκπαίδευσης περιγράφουν οι εκπρόσωποι της ΕΛΜΕ Μαγνησίας που ζουν το πρόβλημα από μέσα και γνωρίζουν άριστα όλες τις πτυχές του. Από τα στοιχεία που δημοσιοποίησαν χθες προκύπτει ότι η φετινή σχολική χρονιά είναι η δυσκολότερη των τελευταίων 30 χρόνων, εξαιτίας των αλλαγών που έγιναν σε όλα τα επίπεδα της δημόσιας εκπαίδευσης.
Με πρωταρχική επιδίωξη την περικοπή δαπανών, το υπουργείο Παιδείας προχώρησε στην υλοποίηση αποφάσεων που αποδυνάμωσαν τα σχολεία και οδήγησαν τους εκπαιδευτικούς σε απόγνωση. Ιδίως όσοι πρέπει να μετακινηθούν σε ορεινές ή νησιωτικές περιοχές για να συμπληρώσουν το εβδομαδιαίο διδακτικό τους πρόγραμμα, βρίσκονται σε δεινή θέση καθώς δεν καλύπτονται, από ένα σημείο και μετά, ούτε καν τα οδοιπορικά τους. «Τους αντιμετωπίζουν σαν χομπίστες», υποστηρίζει η ΕΛΜΕ Μαγνησίας που ξεκινά μια νέα προσπάθεια ευαισθητοποίησης των πολιτών για αυτά τα ζητήματα, ένα σχεδόν μήνα μετά τη λήξη των απεργιακών κινητοποιήσεων του κλάδου ενάντια στις διαθεσιμότητες και τις απολύσεις εκπαιδευτικών.
Περισσότεροι από 30.000 καθηγητές έχουν εγκαταλείψει, για διάφορους λόγους, τη δημόσια εκπαίδευση τα τελευταία τρία χρόνια, ενώ την ίδια στιγμή οι προσλήψεις αναπληρωτών έχουν μειωθεί κατά 10.000. Οι δαπάνες του κρατικού προϋπολογισμού έχουν περικοπεί κατά 47%, ενώ αντίστοιχο είναι το ποσοστό των μειώσεων στις αποδοχές του κλάδου. Στα δημόσια σχολεία οι μαθητές στοιβάζονται, όπως καταγγέλλεται, σε 30άρια τμήματα, τα κενά ακόμη και σε βασικές ειδικότητες εξακολουθούν να υφίστανται, όλες σχεδόν οι υποστηρικτικές δομές έχουν καταργηθεί και το μεγάλο ζητούμενο είναι ο τρόπος κάλυψης των λειτουργικών εξόδων των σχολείων το φετινό χειμώνα που προβλέπεται βαρύς. Σαν να μη φτάνουν όλα αυτά, οι εκπρόσωποι της τοπικής ΕΛΜΕ καταγγέλλουν ότι καλλιεργείται κλίμα τρομοκρατίας στα σχολεία με τον εκπαιδευτικό να βρίσκεται στο στόχαστρο. Πρώτα ανακοινώθηκε η καθιέρωση παρουσιολογίου για τους υποτιθέμενους κοπανατζήδες και στη συνέχεια άρχισαν να καλούνται στην εισαγγελία διευθυντές σχολείων για να δώσουν στοιχεία αναφορικά στις πρόσφατες καταλήψεις.
Ολο αυτό το σκηνικό κάνει ιδιαίτερα βαρύ το κλίμα στη δημόσια εκπαίδευση που βάλλεται από παντού τα τελευταία χρόνια. Αν ισχύουν τα όσα υποστηρίζουν οι εκπαιδευτικοί, ότι δηλαδή το υπουργείο τους έχει θέσει στο στόχαστρο και τους αντιμετωπίζει με εμπάθεια προκείμενου να στρέψει αλλού την προσοχή και να υλοποιήσει πιο εύκολα τις πολιτικές του, τότε θα πρέπει να υπάρξει μια ενιαία και σκληρή αντιμετώπιση αυτής της τακτικής η οποία πρώτα και κύρια στρέφεται κατά των μαθητών. Τα παιδιά είναι οι τελικοί αποδέκτες των αλλαγών και των περικοπών στη δημόσια εκπαίδευση και σε κάθε ευκαιρία εκφράζουν την αγανάκτηση τους για την κατάντια του δημόσιου σχολείου.
Ο νέος γύρος κινητοποιήσεων που προγραμματίζονται, αρχής γενομένης από το πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο της 31ης Οκτωβρίου στην πλατεία Ελευθερίας και η συμμετοχή της ΕΛΜΕ στην 24ωρη απεργία της 6ης Νοεμβρίου, αποτελούν τα πρώτα βήματα ενός νέου κύκλου αγώνων στην εκπαίδευση, που έρχεται μέσα στις επόμενες εβδομάδες. Δυστυχώς, εξακολουθεί να μην υπάρχει μια ενιαία γραμμή στις τάξεις του Δ.Σ. του συνδικαλιστικού οργάνου των καθηγητών που εμφανίζεται με διαχωριστικές γραμμές και ξεχωριστές απόψεις και προτάσεις, ακόμη και ενώπιον των δημοσιογράφων. Τα μέλη της διοίκησης μπορεί να συμφωνούν στις συνέπειες της πολιτικής του υπουργείου παιδείας στη δημόσια εκπαίδευση, ωστόσο διαφωνούν ως προς τους υπεύθυνους της σημερινής κατάστασης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι όσο δεν θα υπάρχει ενιαία γραμμή τόσο τα αδιέξοδα θα μεγιστοποιούνται.
