Εξοργίζουν αλλά ταυτόχρονα δίνουν και πολλές απαντήσεις για το σημερνό κατάντημα της χώρας μας, τα στοιχεία που δημοσιοποίησε χθες το μεσημέρι από το εργοτάξιο του περιφερειακού δρόμου του Βόλου ο περιφερειάρχης Θεσσαλίας. Ενα δημόσιο έργο που αποτελεί πραγματικό μνημείο καθυστερήσεων, ασυνέπειας και κατασπατάλησης του δημοσίου χρήματος, συνεχίζει να ταλαιπωρεί μια ολόκληρη πόλη και να προκαλεί με τα στοιχεία αναφορικά στο συνολικό κόστος του.
Φανταστείτε ότι αν για το τμήμα από το τούνελ της Γορίτσας μέχρι τον παραλιακό δρόμο Βόλου – Αγριάς δαπανήθηκαν περισσότερα από 40 εκατομμύρια ευρώ, τότε δεν απέχουν και πολύ από την πραγματικότητα εκτιμήσεις που ανεβάζουν το συνολικό κόστος του έργου στα 100 εκατομμύρια ευρώ! Στο τμήμα που παραδίδεται μέχρι τις αρχές του ερχόμενου καλοκαιριού, δόθηκαν στις κατασκευάστριες εταιρείες που ανέλαβαν την επίμαχη εργολαβία περισσότερα από 26 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο για απαλλοτριώσεις ξοδεύτηκαν περισσότερα από 15 εκατομμύρια, γεγονός που προκαλεί πολλά ερωτηματικά για τις προϋποθέσεις που ελήφθησαν υπόψιν αναφορικά στον προσδιορισμό της τιμής ομάδας στην εν λόγω περιοχή. Ελαιώνες και χέρσες εκτάσεις υπάρχουν στο τμήμα μετά την ΑΓΕΤ και μέχρι τον παραλιακό δρόμο Βόλου – Αγριάς. Το ποσό όχι μόνο είναι υπέρογκο, αλλά επιβάρυνε τον κρατικό προϋπολογισμό, καθώς τα κοινοτικά χρηματοδοτικά προγράμματα δεν προβλέπουν τόσο υψηλά ποσά αποζημιώσεων για απαλλοτριώσεις.
Το έργο το έχουμε ξαναδεί όταν ανακοινώθηκαν οι τιμές μονάδας για τις απαλλοτριώσεις στο τμήμα του περιφερειακού από τον Κραυσίδωνα μέχρι τον κόμβο της λεωφόρου Λαρίσης. Και τότε επιδικάστηκαν στους δικαιούχους εξωφρενικά ποσά που ανέβασαν κατακόρυφα το τελικό κόστος της εργολαβίας. Η συγκεκριμένη τακτική αποτελούσε κανόνα στα δημόσια έργα στη χώρα μας την εποχή των παχαίων αγελάδων. Τότε που τα κοινοτικά προγράμματα έπεφταν βροχή και τα μελετητικά γραφεία έκαναν πάρτι. Μαζί τους και οι γνωστοί κρατικοδίαιτοι μεγαλοεργολάβοι που πλούτισαν απομυζώντας τα κρατικά και ευρωπαϊκά ταμεία.
Ο περιφερειακός δρόμος του Βόλου αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα δημοσίου έργου που άρχισε να κατασκευάζεται μετ’εμποδίων, καθυστέρησε για χρόνια λόγω προβλημάτων με τις αναδόχους εταιρείες και παραμένει ημιτελές, ταλαιπωρώντας ένα ολόκληρο πολεοδομικό συγκρότημα που στενάζει από το οξύ κυκλοφοριακό πρόβλημα. Έχουν περάσει περισσότερα από 15 χρόνια από τότε που ξεκίνησε η κατασκευή του και οι εκκρεμότητες είναι περισσότερες από τις λύσεις που έχει δώσει. Η περίφημη εργολαβία – σκούπα που θα λύσει τα σοβαρά λειτουργικά προβλήματα και θα αντιμετωπίσει τα τεράστια ζητήματα ασφαλείας του περιφερειακού δρόμου, θα κοστίσει πάνω από 10 εκατομμύρια ευρώ, ωστόσο ακόμη δεν έχει ξεκινήσει καθώς η προγραμματική σύμβαση έχει μπλοκάρει στο Ελεγκτικό Συνέδριο. Ευχή όλων είναι να ολοκληρωθεί και αυτή η εκκρεμότητα και να εγκατασταθεί η ανάδοχος εταιρεία μέχρι τα τέλη του χρόνου. Σε συνδυασμό με το τμήμα από το τούνελ της Γορίτσας μέχρι τον παραλιακό δρόμο που υπόσχεται ο εργολάβος ότι θα παραδοθεί μέχρι το τέλος Απριλίου του 2014, διαφαίνεται για πρώτη φορά τα τελευταία χρόνια μια αισιόδοξη προοπτική για την οριστική επούλωση μιας μόνιμα ανοικτής πληγής της πόλης. Η καθυστέρηση στην ολοκλήρωσή του δεν επιβαρύνει μόνο κυκλοφοριακά το κέντρο της πόλης, αλλά συνεχίζει να στοιχίζει σε ανθρώπινες ζωές. Αλήθεια, με 100 εκατομμύρια ευρώ πόσοι περιφερειακοί δρόμοι μήκους 9 μόλις χιλιομέτρων θα κατασκευάζονταν σε κάποιο από τα ευνομούμενα ευρωπαϊκά κράτη; Και επίσης ποιες θα ήταν οι ποιοτικές διαφορές των αντίστοιχων έργων, όταν στη χώρα μας οι κακοτεχνίες αποτελούν κανόνα, όπως άλλωστε και οι προκλητικές υπερκοστολογήσεις;
