Ούτε καν η χθεσινή γενική απεργία σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα δε στάθηκε ικανή να σηκώσει τους Βολιώτες από τις καφετέριες. Ακόμη και την ώρα που ήταν σε εξέλιξη οι συγκεντρώσεις και οι πορείες από το Εργατικό Κέντρο και την ΑΔΕΔΥ η μία, και από το ΠΑΜΕ η άλλη, όλα σχεδόν τα κεντρικά καφέ της πόλης ήταν κατάμεστα από κόσμο που απολάμβανε αμέριμνος το παγωμένο φραπεδάκι του. Σα να μη συμβαίνει τίποτα, σαν να μην γκρεμίζεται η εικονική πραγματικότητα που είχαμε δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια με τα δανεικά των διεθνών τοκογλύφων, σαν να μην έρχεται νέο κύμα εφιαλτικών μέτρων για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα.
Η χθεσινή εικόνα στο κέντρο του Βόλου ήταν πραγματικά σουρεαλιστική. Γεμάτες οι καφετέριες και σχεδόν άδειες οι πλατείες. Γιατί κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το γεγονός ότι ο αριθμός των συμμετεχόντων στις απεργιακές κινητοποιήσεις ήταν αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους του προβλήματος που αντιμετωπίζει η ελληνική κοινωνία στο σύνολο της. Λαός αποκοιμισμένος, χωρίς διάθεση για αγώνα και αντίσταση σε ότι του σερβίρουν οι υπουργοί – μαριονέτες της Τρόικας. Την ίδια στιγμή, καταρρέει ένα ολόκληρο οικοδόμημα και μαζί του χάνονται δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών. Και δεν αναφερόμαστε σε συντεχνιακές λογικές και προκλητικά προνόμια Το δικαίωμα στην εργασία που ορισμένοι αντιμετωπίζουν σαν προνόμιο και πολυτέλεια των λιγοστών πλέον εργαζομένων της χώρας, έχει βρεθεί στο στόχαστρο και καθημερινά δέχεται απανωτά χτυπήματα. Η αρχή έγινε από τον ιδιωτικό τομέα όπου το περιβάλλον ευνοεί τις καταστρατηγήσεις εργασιακών δικαιωμάτων και τις ασύλληπτες αυθαιρεσίες των αφεντικών. Στην αρχή περικόπηκε ο μισθός, στη συνέχεια απελευθερώθηκαν οι απολύσεις, μετά ψαλιδίστηκε ακόμη περισσότερο το μεροκάματο, το οποίο καταβάλλεται πλέον σε μια μικρή μειοψηφία εργαζομένων.
Μετά περάσαμε στο δημόσιο τομέα όπου κόπηκαν και εκεί οι μισθοί και οι συντάξεις, διαλύθηκε ότι είχε απομείνει όρθιο από πλευράς επάρκειας προσωπικού σε υπηρεσίες μείζονος σημασίας για την εξυπηρέτηση του πολίτη, ενώ άνοιξε τις τελευταίες εβδομάδες η κερκόπορτα των απολύσεων σε κλάδους εργαζομένων του στενού πυρήνα των δήμων. Από το Σεπτέμβριο έρχεται νέο κύμα απολύσεων με τις καθαρίστριες και τους αγροφύλακες να βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της εξόδου από την εργασία. Κανείς δε μένει στο απυρόβλητο των λεγόμενων μεταρρυθμίσεων στον δημόσιο τομέα, που όλοι συμφωνούν ότι νοσούσε και μάλιστα βαριά, εξαιτίας των κομματικών διορισμών, της αναξιοκρατίας, της αδιαφάνειας και της αλόγιστης σπατάλης. Από το σημείο όμως που πρέπει να γίνουν γενναίες αλλαγές για να νοικοκυρευτεί μέχρι την πλήρη διάλυση του δημοσίου και τη μαζική απόλυση χιλιάδων εργαζόμενων, υπάρχει μια τεράστια απόσταση που οι κυβερνώντες φρόντισαν να καλύψουν μέσα σε λίγους μήνες λαμβάνοντας αντισυνταγματικές αποφάσεις. Αποφάσεις που οδηγούν στο απόλυτο αδιέξοδο δεκάδες χιλιάδες οικογενειών, οι οποίες μέχρι πρότινος είχαν εξασφαλίσει έναν υποτυπώδη έστω μισθό κάθε μήνα. Τώρα τους πετάνε σαν στημένες λεμονόκουπες δίχως αποζημιώσεις, δίχως την παραμικρή πιθανότητα να ξαναβρούν δουλειά.
Οι ανέξοδες και ανεύθυνες υποσχέσεις των τελευταίων 24ώρων για απορρόφηση των υπό απόλυση δημοτικών αστυνομικών και σχολικών φυλάκων σε φορείς όπως η ΕΛ.ΑΣ. και οι δήμοι δεν πείθουν κανέναν. Και όσο εκπέμπονται μηνύματα σαν αυτά που έστειλαν χθες οι Βολιώτες, που έλαμψαν διά της απουσίας τους από τις απεργιακές συγκεντρώσεις, τόσο θα μεγιστοποιούνται η κυβερνητική αυθαιρεσία, τα ψέματα, οι κούφιες υποσχέσεις και ανάλγητες αποφάσεις. Στο μεταξύ, τα καφέ θα είναι γεμάτα και οι επαναστατικές απόψεις θα ξεχνιούνται όταν πλησιάζει η σερβιτόρα για την επόμενη παραγγελία μας!
