Για πρώτη φορά μετά από αρκετούς μήνες πάει να δημιουργηθεί ένα θετικό κλίμα στον κλάδο της εστίασης, όπου η απόφαση για αύξηση του ΦΠΑ στο 23%, βάσει των επιταγών της Τρόικα, αποτέλεσε καίριο χτύπημα για χιλιάδες επαγγελματίες, πανελλαδικά. Στη Μαγνησία, τα καταστήματα εστίασης πέρασαν μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας τους, με τα λουκέτα να μπαίνουν το ένα πίσω από το άλλο και την πτώση του τζίρου να ακολουθεί μια ανεξέλεγκτα καθοδική πορεία. Παράλληλα, χάθηκαν 100άδες θέσεις εργασίας και προστέθηκαν στην ατέλειωτη λίστα των ανέργων της περιοχής, αρκετοί ακόμη νέοι, κυρίως, άνθρωποι. Έτσι λοιπόν, μετά από ένα ιδιαίτερα δύσκολο διάστημα αρχίζουν και δημιουργούνται ορισμένες αισιόδοξες προοπτικές καθώς το υπουργείο οικονομικών αναμένει το πράσινο φως από τους Τροϊκανούς προκειμένου να μειώσει το συντελεστή του ΦΠΑ στην εστίαση, από το 23 στο 13%. Με αυτό τον τρόπο εκτιμάται ότι θα επανακάμψει η κίνηση στα καταστήματα του κλάδου και παράλληλα θα δημιουργηθούν νέες θέσεις απασχόλησης. Ταυτόχρονα, το υπουργείο οικονομικών προσδοκά σε αύξηση της καταβολής του ΦΠΑ, που σήμερα αποτελεί τη μεγαλύτερη πληγή στα έσοδα του προϋπολογισμού.
Οι επαγγελματίες της εστίασης όχι μόνο περιμένουν το μέτρο σαν «μάννα εξ ουρανού» αλλά ζητούν την άμεση εφαρμογή του, με ταυτόχρονη μείωση του συντελεστή κάτω από το 7%. Ωστόσο, δεν είναι λίγοι όσοι εκτιμούν ότι με τη μείωση και μόνο του ΦΠΑ δεν θα αυξηθούν τα έσοδα του κράτους, αφενός διότι εξακολουθεί να υπάρχει μεγάλη δυσπραγία στον κλάδο και αφετέρου γιατί δεν θα πάψουν να υπάρχουν οι περιπτώσεις κακών επαγγελματιών που δεν κόβουν αποδείξεις και κρατούν για τον εαυτό τους, ένα σημαντικό μέρος φόρων που εισπράττουν από τον πελάτη για λογαριασμό του κράτους.
Το μέτρο που επιτρέπει στον καταναλωτή να μην πληρώσει για μια υπηρεσία ή ένα προϊόν, αν δεν του δοθεί απόδειξη έχει αποδώσει στον ελάχιστο βαθμό. Όσο υπάρχει και εξακολουθεί να γιγαντώνεται η αντίληψη ότι εφόσον το κράτος μας αντιμετωπίζει σαν πηγή εσόδων, δεν έχουμε καμιά υποχρέωση να είμαστε συνεπείς ως προς τις φορολογικές μας υποχρεώσεις, καμία απόφαση και κανένα μέτρο δεν πρόκειται να αποφέρουν τα αναμενόμενα. Ιδίως αυτή τη περίοδο που η συντριπτική πλειοψηφία όλων των κλάδων εργαζομένων βρίσκεται σε οριακή κατάσταση.
Πολλοί υποστηρίζουν ότι πρέπει να αυστηροποιηθεί ακόμη περισσότερο το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο σε ότι αφορά στην επιβολή προστίμων για τη μη χορήγηση αποδείξεων. Για παράδειγμα, αντί να επιβάλλονται χρηματικά πρόστιμα να προβλέπεται ακόμη και η αναστολή λειτουργίας όσων επιχειρήσεων συνεχίζουν να υιοθετούν τη συγκεκριμένη πρακτική. Και εδώ όμως το ζήτημα έχει διπλή ανάγνωση, καθώς ο υφιστάμενος μηχανισμός δεν είναι δυνατόν να ελέγξει αποτελεσματικά το σύνολο των επιχειρήσεων εστίασης. Κάποιοι θα υποστούν τις συνέπειες του νόμου και κάποιοι άλλοι θα συνεχίσουν να κερδοσκοπούν εις υγείαν των κορόιδων.
Όσο δεν υπάρχει εμπιστοσύνη εκατέρωθεν τόσο θα διαιωνίζεται μια αρρωστημένη κατάσταση με οδυνηρές επιπτώσεις και για τις δύο πλευρές. Από τη μία, το κράτος θα συνεχίσει να μην εισπράττει φόρους και θα αναζητά τρόπους για να καλύψει τις μαύρες τρύπες του προϋπολογισμού επιβαρύνοντας κι άλλο τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, και από την άλλη, οι επαγγελματίες ενός ολόκληρου κλάδου θα συνεχίσουν να αντιμετωπίζονται με καχυποψία έχοντας τη ρετσινιά του φοροφυγά.
