Την έντονη ενόχληση του δήμου Βόλου έχει προκαλέσει η στάση της περιφερειακής Διεύθυνσης Μαγνησίας που καθυστερεί χαρακτηριστικά να εγκρίνει την απόφαση παραχώρησης σε ιδιώτη επενδυτή, της πλαζ των Αλυκών. Έχει περάσει σχεδόν ένας μήνας από την επίμαχη απόφαση του δήμου, ο μειοδοτικός διαγωνισμός μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες ήταν ανέλπιστα επιτυχής, η εταιρία που τον κέρδισε θεωρείται ικανή και αξιόπιστη, ωστόσο το θέμα παραμένει μπλοκαρισμένο στα γρανάζια της γραφειοκρατίας. Το χειρότερο όλων είναι ότι στη διαδικασία έχει εμπλακεί πλέον και η Κτηματική Υπηρεσία του Δημοσίου, που όλοι γνωρίζουμε με τι ρυθμούς κινείται και από ποια νοοτροπία διακατέχεται. Μαζί με τη Αρχαιολογική Υπηρεσία αποτελούν ένα αχτύπητο δίδυμο καθυστέρησης και ταλαιπωρίας των πολιτών.
Στο δήμο Βόλου δεν κρύβουν τη δυσφορία τους για τους ρυθμούς με τους οποίους κινούνται οι εμπλεκόμενες υπηρεσίες, που αντί να τρέξουν τις διαδικασίες και να εγκρίνουν την απόφαση για τη παραχώρηση της πλαζ, καθυστερούν, επιδεικνύοντας ολιγωρία και ευθυνοφοβία. Δυστυχώς, το γενικότερο κλίμα που επικρατεί στον δημόσιο τομέα όπου κάνουν θραύση οι απειλές για πειθαρχικό και ποινικό έλεγχο όσων υπαλλήλων δεν εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια την αναχρονιστική μας νομοθεσία, έχει επηρεάσει το προσωπικό που φοβάται ακόμα και τη σκιά του. Στην προκειμένη περίπτωση όμως υπάρχει από τη μια ένα ακίνητο πραγματικό φιλέτο, που τελεί στην ουσία υπό ομηρία, και από τη άλλη έχουμε ένα δήμο που εντείνει ή τουλάχιστον προσπαθεί, προκειμένου να αξιοποιήσει την τεράστια ακίνητη περιουσία του. Αν προκύπτουν τέτοια εμπόδια στη διαδικασία αξιοποίησης ενός τόσο ελκυστικού ακινήτου, φανταστείτε τις δυσκολίες που θα προκύψουν για τη υπόλοιπη δημοτική περιουσία, όπου δεν υπάρχει ξεκάθαρη εικόνα σε ότι αφορά την έκτασή της και το ιδιοκτησιακό καθεστώς. Όλο αυτό το σκηνικό λειτουργεί τουλάχιστον αποθαρρυντικά για τους επίδοξους επενδυτές που ενώ έχουν τη διάθεση να ξοδέψουν τα ωραία του λεφτά, βρίσκονται αντιμέτωποι με ένα εχθρικό περιβάλλον και με νοοτροπίες που μας οδήγησαν στο σημερινό αδιέξοδο.
Από τη μια έχουμε σε εξέλιξη μια τεράστια προσπάθεια αξιοποίησης ακινήτων του δημοσίου που έχουν απαξιωθεί και ρημάζουν στην κυριολεξία, και από την άλλη οι όποιες επενδυτικές προσπάθειες προσκρούουν σε αμετανόητους γραφειοκράτες που είτε τρέμουν να βάλουν την υπογραφή τους είτε μετέχουν στην άτυπη «λευκή απεργία» η οποία έχει κηρυχθεί σιωπηρά στο δημόσιο τα τελευταία δύο χρόνια. Κανείς δεν υποστηρίζει ότι για να τρέξουν οι επενδύσεις και να αξιοποιηθεί επιτέλους η ακίνητη δημόσια περιουσία, θα πρέπει κάποιοι να παρανομήσουν ή να κάνουν τα στραβά μάτια. Η τήρηση της νομιμότητας πρέπει να είναι για τους υπαλλήλους ιερό ευαγγέλιο, ωστόσο δεν επιτρέπεται να λειτουργούν ως μέσο ανάσχεσης ενάντια σε κάθε αναπτυξιακή προσπάθεια.
Η χώρα μας και η περιοχή μας, έχουν πληρώσει πολύ ακριβά ανάλογες αντιλήψεις και συμπεριφορές και δυστυχώς κάποιοι φαίνεται πως ακόμη δεν έχουν βάλει μυαλό. Η περίπτωση της πλαζ των Αλυκών είναι χαρακτηριστική του τρόπου με τον οποίο αντιμετωπίζονταν τόσα χρόνια οι εκάστοτε επενδυτές. Ατέρμονες γραφειοκρατικές διαδικασίες, νομικίστικοι λαβύρινθοι, απρόθυμοι υπάλληλοι από την μια, και από την άλλη ένας τεράστιος όγκος ακινήτων που όχι μόνο δεν αξιοποιήθηκε αλλά επιβάρυνε με δυσβάσταχτα έξοδα ένα ημιθανές κράτος.
