Έστω και με καθυστέρηση πέντε περίπου ετών, το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης αποφάσισε να αντιμετωπίσει ένα ζήτημα που αποτελούσε πραγματικό βραχνά για την κοινωνία του Βόλου. Η απόφαση του υπουργού για άρση της παραχώρηση του ακινήτου της πρώην υπερτοπικής αγοράς στην εταιρία ΙΑΣΩΝ, έρχεται λίγο πριν κινηθούν οι διαδικασίες για τη λύση της εταιρίας και ενδεχομένως για την εκποίηση του ακινήτου που καλύπτει έκταση επτά περίπου στρεμμάτων και έχει γνωρίσει τα τελευταία χρόνια την απόλυτη απαξίωση. Παράλληλα, ικανοποιείται το αίτημα που είχε εκφραστεί από το δήμο Βόλου, την Περιφέρεια Θεσσαλίας και την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών Βόλου, δηλαδή τους άλλους τρεις μετόχους της ΙΑΣΩΝ, για τη δημιουργία στο επίμαχο ακίνητο, αγροδιατροφικού κέντρου. Μάλιστα, έχει κατατεθεί από τους προαναφερόμενους φορείς καθώς και από τον τέταρτο μέτοχο, το Επιμελητήριο Μαγνησίας που μέχρι και πριν από ένα χρόνο συμφωνούσε με τον συγκεκριμένο σχεδιασμό, σχετική τροπολογία στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης όπου και ανήκει το ακίνητο. Η απόφαση του υπουργού, αφενός βάζει φρένο τις όποιες ορέξεις για πώληση του και αφετέρου προφυλάσσει τον κ. Τσαυτάρη, εν προκειμένω, από ενδεχόμενες δικαστικές περιπέτειες καθώς μεθοδευόταν το ξεπούλημα ενός περιουσιακού στοιχείου του δημοσίου.
Οι επίμαχες εγκαταστάσεις παραχωρήθηκαν στη τοπική κοινωνία πριν από πολλά χρόνια με το σκεπτικό να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη δράσεων σχετικών με τη αγροτική οικονομία. Με τη πάροδο των ετών και εφόσον δεν προέκυψε καμία βιώσιμη και ρεαλιστική πρόταση, η πρώην υπερτοπική αγορά, που κατασκευάστηκε στα μέσα της δεκαετίας του ΄80 και κόστισε πολλά εκατομμύρια, απαξιώθηκε και εγκαταλείφθηκε στη μοίρα της και στη συνέχεια λεηλατήθηκε από συμμορίες οι οποίες έχουν μετατρέψει το ακίνητο σε ένα θλιβερό κουφάρι. Μόνο τα ντουβάρια έχουν απομείνει στο μεγαλύτερο τμήμα των εγκαταστάσεων και ο χώρος αποτελεί πραγματική εστία μόλυνσης για τη γύρω περιοχή. Μια ακόμη αναπτυξιακή ευκαιρία, θα σκεφτεί κάποιος, για τη Μαγνησία που δεν έχει δείξει και τα καλύτερα δείγματα στον συγκεκριμένο τομέα. Το πραγματικό αδιέξοδο στον ΙΑΣΟΝΑ προέκυψε μετά το 2008 όταν διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ένα τεράστιο ακίνητο που επιβαρύνει τους μετόχους με δυσβάστακτους φόρους κάθε χρόνο και δεν αποδίδει το παραμικρό. Επελέγη λοιπόν η εύκολη λύση, αυτή της εκποίησης, από τη πλευρά του κύριο μετόχου αλλά υπήρξε σθεναρή αντίσταση από τους υπόλοιπους τρεις, για να φτάσουμε στο σημερινό σημείο.
Η υπουργική απόφαση που έχει λάβει ήδη το δρόμο της υλοποίησης, μπορεί να βάζει τέλος στις ορέξεις ορισμένων για ξεπούλημα της πρώην υπερτοπικής αγοράς ωστόσο δεν ξεκαθαρίζεται αν αντιμετωπίζει το μείζον ζήτημα των οφειλών που έχουν σωρευτεί προς το δημόσιο, από τη μη απόδοση του φόρου μεγάλης ακίνητης περιουσίας εδώ και πολλά χρόνια. Το συγκεκριμένο ποσό, ίσως και να πλησιάζει το ένα εκατομμύριο ευρώ και αν δεν υπάρξει κάποια νομοθετική ρύθμιση για τη εξόφληση ή την παραγραφή του, οι όποιοι σχεδιασμοί για την αξιοποίηση του ακινήτου ενδέχεται να ναυαγήσουν. Μια τέτοια προοπτική θα ήταν πραγματικό Βατερλό για τη περιοχή που εξακολουθεί να μη διδάσκεται από τα λάθη της και να χάνει αναπτυξιακές ευκαιρίες, τις οποίες δεν έχουν δει άλλες περιοχές ούτε στα πιο τρελά όνειρα τους!
