Τη δική τους άνιση μάχη με προβλήματα και δυσκολίες που ελάχιστοι αντιλαμβάνονται, εξακολουθούν να δίνουν καθημερινά οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ. Και δεν αναφερόμαστε σε ζητήματα που έχουν να κάνουν με τα εργασιακά και τα μισθολογικά τους. Εκεί η κατάσταση είναι έτσι κι αλλιώς απελπιστική, όπως άλλωστε και για τη συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων στη χώρα μας. Τα πληρώματα του ΕΚΑΒ δίνουν πραγματικές μάχες κάθε μέρα, προκειμένου να σώσουν ανθρώπινες ζωές. Η προσπάθεια τους να ανταποκριθούν τάχιστα σε κλήσεις για έκτακτα περιστατικά συνανθρώπων μας με σοβαρά προβλήματα υγείας, προσκρούουν σε αντικειμενικές δυσκολίες και αξεπέραστα, πολλές φορές εμπόδια, που έχουν να κάνουν με την στοιχειώδη υλικοτεχνική υποδομή μιας υπηρεσίας με τόσο σοβαρό ρόλο.
Δεν είναι λίγες οι φορές που έχει καταγγελθεί ότι τα ασθενοφόρα έμειναν στη μέση κάποιας διαδρομής, λόγω τεχνικών προβλημάτων από την υπερβολική χρήση. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι στου δρόμους από το 2004 και έχουν γράψει 100άδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Έχουν δηλαδή ολοκληρώσει τον κύκλο τους και παρόλα αυτά συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται για τη διακομιδή ασθενών. Τα σοβαρά τεχνικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν έχουν σαν αποτέλεσμα να υφίστανται πολύ συχνά τεχνικές βλάβες οι οποίες και πολυδάπανες είναι και κρατούν τα οχήματα για μεγάλο χρονικό διάστημα σε ακινησία, έως ότου αποκατασταθεί η ζημιά. Και αυτό βέβαια δεν είναι απολύτως σίγουρα ότι θα γίνει καθώς υπάρχουν περιπτώσεις ασθενοφόρων που έχουν ακινητοποιηθεί στα συνεργεία για μήνες ολόκληρους καθώς δεν υπάρχουν τα απαραίτητα κονδύλια για τη επισκευή τους. Πρόκειται δηλαδή για μια απερίγραπτη κατάσταση με συνέπειες που μπορεί να είναι και οδυνηρές, αν προκύψει κάποια έκτακτη ανάγκη.
Την ίδια στιγμή και ενώ τρέχουν δύο διεθνείς διαγωνισμοί για τη προμήθεια περισσοτέρων των 30 ασθενοφόρων σε επίπεδο Θεσσαλίας, με πόρους του προγράμματος ΕΣΠΑ, ο ένας από αυτούς έχει μπλοκάρει εξαιτίας νομικών προσφυγών από τις εμπλεκόμενες εταιρίες οι οποίες θέλουν να προμηθεύσουν το ΕΚΑΒ με τα οχήματα τους αλλά το ισχύον νομικό πλαίσιο τους παρέχει τη δυνατότητα να κινηθούν δικαστικά εναντίον του ανταγωνιστή τους, με ότι αυτό μπορεί να σημαίνει για τη λειτουργία μιας υπηρεσίας που σώζει ζωές, στη κυριολεξία. Με απλά λόγια, τη στιγμή που η συγκεκριμένη υπηρεσία λειτουργεί σχεδόν οριακά, κάποιοι μεγαλοπρομηθευτές του δημοσίου μαλώνουν διεκδικώντας ακόμη μεγαλύτερα κέρδη. Και στη μέση όλου αυτού του παραλογισμού βρίσκονται οι εργαζόμενοι του ΕΚΑΒ που υπερβάλουν εαυτούς κάθε μέρα και παραδίδουν μαθήματα επαγγελματισμού και αυταπάρνησης προκειμένου να ανταποκριθούν στο ρόλο τους. Κανείς δεν τους ρωτάει πως είναι δυνατόν να παραμένουν αξιόμαχοι και υπηρεσιακά επαρκείς από τη στιγμή που δεν τους παρέχονται τα εργαλεία για να κάνουν τη δουλειά τους.
Και βέβαια, όλα αυτά συμβαίνουν τη στιγμή που και οι ίδιοι παραμένουν απλήρωτοι εδώ και σχεδόν δύο χρόνια σε ότι έχει σχέση με τις εξαιρέσιμες αποδοχές τους ενώ τα οφειλόμενα για τις εκτός έδρας μετακινήσεις τους, έχουν αρχίσει και τους καταβάλλονται κανονικά το τελευταίο διάστημα. Δυστυχώς αυτή είναι η ζοφερή πραγματικότητα για έναν κλάδο εργαζομένων που δεν παρέχει απλώς κάποιες συνηθισμένες υπηρεσίες αλλά που πρέπει να βρίσκεται σε διαρκή επαγρύπνηση και επιφυλακή για τη σωτηρία ανθρωπίνων ζωών.
