Ένα ακόμη κεφάλαιο στο ογκώδες βιβλίο των χαμένων ευκαιριών ανάπτυξης του Βόλου αποτελεί το ναυάγιο στο οποίο κατέληξε η συμφωνία για τη διακίνηση, μέσω του εμπορικού λιμανιού, χιλιάδων αυτοκινήτων. Τα νούμερα ζαλίζουν καθώς αν ευσταθούν τα στοιχεία που δημοσιοποίησε ο εμπλεκόμενος ναυτικός πράκτορας, σχεδιαζόταν η διακίνηση 140.000 αυτοκινήτων το χρόνο ενώ τα οικονομικά οφέλη για τον Οργανισμό Λιμένος μπορούσαν να αγγίξουν και τα 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Όλα αυτά, σε μια εποχή βαθιάς οικονομικής ύφεσης όπου το λιμάνι συνεχίζει να απαξιώνεται και η περιοχή εξακολουθεί να μην μπορεί να εκμεταλλευτεί στο έπακρο, ένα τεράστιο αναπτυξιακό της πλεονέκτημα.
Η αιτία για αυτό το «ναυάγιο» εντοπίζεται, σύμφωνα με τη μια πλευρά, στην αδιάλλακτη στάση του συνδέσμου λιμενεργατών που αρνήθηκαν να μειώσουν το κοστολόγιο τους σε επίπεδα ανταγωνιστικά για το λιμάνι του Βόλου, με αποτέλεσμα οι ενδιαφερόμενες εταιρίες να στραφούν προς το λιμάνι του Πειραιά όπου τα κόστη είναι σαφώς πιο χαμηλά. Για παιχνίδια μεταξύ εταιριών που θέλουν να ρίξουν στα τάρταρα τις τιμές εκφόρτωσης, φόρτωσης και φύλαξης των αυτοκινήτων, κάνουν λόγο οι εκπρόσωποι των λιμενεργατών που σε καμία περίπτωση δεν θέλουν να θεωρηθούν υπεύθυνοι για το αδιέξοδο. Επιπρόσθετα, αμφισβητούν ευθέως τη σοβαρότητα της πρότασης και επισημάνουν ότι οι ίδιοι συμφώνησαν στη μείωση του κόστους ωστόσο τους ζητήθηκε και νέα μείωση, που έριχνε το μεροκάματο τους κάτω από τα 15 ευρώ.
Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται η τοποθέτηση της διοίκησης του Οργανισμού Λιμένος στο ζήτημα καθώς είναι ο τρίτος εμπλεκόμενος στη συμφωνία που ναυάγησε. Η άποψή του έχει σίγουρα μεγάλη σημασία και βαρύτητα καθώς πρόκειται για το φορέα ο οποίος λειτουργεί το λιμάνι και έχει την κύρια ευθύνη για το σύνολο των εμπορευματικών δραστηριοτήτων του. Πρόκειται για δημόσιο φορέα (άγνωστο για πόσο ακόμη καθώς επίκειται ιδιωτικοποίηση των λιμανιών), που διαχειρίζεται υποδομές οι οποίες έγιναν με λεφτά των φορολογουμένων και σήμερα είτε παραμένουν αναξιοποίητες, είτε υπολειτουργούν.
Αν ισχύουν οι θέσεις του ναυτικού πράκτορα για την αιτία που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να χαλάσει η συμφωνία, τότε έχουμε να κάνουμε με εργαζόμενους που έχουν ιδιοποιηθεί τη δημόσια περιουσία και αποφασίζουν για επένδυσης ανάλογου βεληνεκούς με γνώμονα την προστασία των συμφερόντων τους. Αν πάλι έχουν βάση οι ισχυρισμοί των λιμενεργατών για προσπάθεια να κερδίσουν κάποιοι ιδιώτες εις βάρος τους και εις βάρος κρατικών υποδομών δίχως να υπήρχε εξ αρχής ουσιαστικό επενδυτικό ενδιαφέρον, τότε βέβαια κανείς δεν μπορεί να τους κατηγορήσει για την τακτική που υιοθέτησαν.
Σε κάθε περίπτωση η διοίκηση του ΟΛΒ πρέπει να ξεκαθαρίσει τάχιστα το τοπίο και δώσει απαντήσεις οι όποιες θα αποκαθιστούν την πραγματικότητα και θα αποδίδουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι. Έτσι θα διαμορφώσει αντικειμενική άποψη η τοπική κοινή γνώμη και θα είναι σε θέση να βγάλει τα δικά της συμπεράσματα. Επιτέλους, οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να μάθουν τα ονοματεπώνυμα αυτών που διαρκώς είτε βάζουν εμπόδια στις όποιες προοπτικές για κάτι καλύτερο σε αυτόν τον δύσμοιρο τόπο, είτε τάζουν λαγούς με πετραχήλια, επενδύοντας στην απόγνωση της οικονομικής κρίσης.
