Μια από τις δυσκολότερες περιόδους της ιστορίας του περνά το τελευταίο διάστημα το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας που ενώ διαθέτει διοίκηση, δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του και έχει κηρύξει στην ουσία στάση πληρωμών. Μια τυπική απόφαση του υπουργείου Παιδείας για την έγκριση του ΦΕΚ που θα νομιμοποιήσει το νεοεκλεγέν συμβούλιο διοίκησης, καθυστερεί να ληφθεί εδώ και περισσότερο από ένα μήνα, με αποτέλεσμα το Ίδρυμα να μην μπορεί να πληρώσει καμία από τις τρέχουσες οικονομικές εκκρεμότητές του.
Χρέη από το 2012 που ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ απέναντι σε οργανισμούς κοινής ωφέλειας, υποχρεώσεις σε προμηθευτές και άλλες λειτουργικές δαπάνες, δεν είναι δυνατό να τακτοποιηθούν καθώς δεν μπορεί να αναλάβει επί της ουσίας αλλά και τυπικά τα καθήκοντά της, η νέα διοίκηση. Ο προϋπολογισμός του πανεπιστημίου δεν εκτελείται και το ίδρυμα των χιλιάδων φοιτητών και των 17 πλέον τμημάτων, παραμένει ακέφαλο καθώς η θητεία του πρύτανη έληξε (μετά και από την τρίμηνη παράταση που δόθηκε) στις 31 Δεκεμβρίου του 2012. Οι συνέπειες αυτού του αδιέξοδου είναι κάτι παραπάνω από προφανείς και αν δεν λυθεί το πρόβλημα εντός του μήνα τότε δεν αποκλείεται να δούμε λουκέτα στις εισόδους της Πρυτανείας και των τμημάτων του πανεπιστημίου.
Φέτος, συμβαίνει το εξής παράδοξο: Ενώ το Ίδρυμα έχει χρήματα και μπορεί να καλύψει τις τεράστιες οικονομικές εκκρεμότητες των προηγούμενων δύο ετών, δεν υπάρχει προς το παρόν νόμιμη διοίκηση για να εκτελέσει τον προϋπολογισμό. Πέρυσι συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο. Υπήρχε διοίκηση αλλά τα ταμεία ήταν άδεια και οι λειτουργικές ανάγκες σε ό,τι έχει σχέση με το ρεύμα, το τηλέφωνο και το φυσικό αέριο καλύφθηκαν οριακά.
Το μεγάλο ερώτημα είναι γιατί συνεχίζεται αυτό το θέατρο του παραλόγου, τόσο στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας που κατά τα άλλα ισχυροποιήθηκε από το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, όσο και στα υπόλοιπα πανεπιστήμια της χώρας, όπου επίσης δεν έχουν εκδοθεί αποφάσεις για τα νεοεκλεγέντα συμβούλια διοίκησης. Δύο είναι τα ενδεχόμενα. Ή πρόκειται για χαρακτηριστική περίπτωση ανικανότητας ή για μια κατάπτυστη επιλογή που εξυπηρετεί άθλιες σκοπιμότητες. Δηλαδή, ή κάποιος αδιάφορος γραφειοκράτης του υπουργείου δεν έχει αντιληφθεί το μέγεθος του αδιεξόδου από την καθυστέρηση στη νομιμοποίηση των συμβουλίων διοίκησης ή όλος αυτός ο τραγέλαφος συμβαίνει με σκοπό να μην προκύψουν εμπόδια στην υλοποίηση του σχεδίου ΑΘΗΝΑ, που προβλέπει καταργήσεις και συγχωνεύσεις πανεπιστημιακών τμημάτων.
Αν συμβαίνει το δεύτερο και έχουν αφεθεί στη μοίρα τους τα πανεπιστήμια προκειμένου να μην επιχειρηθεί μπλοκάρισμα του νέου σχεδιασμού από τα καινούργια διοικητικά όργανα, τότε βρισκόμαστε για άλλη μια φορά μπροστά σε μια χαρακτηριστική περίπτωση άσκησης μικροκομματικής τακτικής σε βάρος των συμφερόντων του πλέον σημαντικού πυλώνα μόρφωσης και κατάρτισης της νεολαίας.
Ανάλογα παραδείγματα υπάρχουν και δυστυχώς αναρίθμητα στο πολιτικό σκηνικό του τόπου μας, ιδίως τα τελευταία χρόνια. Αυτή τη φορά όμως φαίνεται πως έχει μπει στο στόχαστρο ένα ολόκληρο σύστημα με προβλήματα και παθογένειες ετών, που κάποιοι ήλπιζαν ότι μπορεί να αντιμετωπιστούν από μια κυβέρνηση, η οποία υποτίθεται ότι έχει στα χέρια της την ύστατη ευκαιρία σωτηρίας του τόπου.
